De Inkt

Hoofdstuk 8

Shelby:

Ze zat echt ongelofelijk nerveus in de klas. Lucy en Blake zouden vandaag op school komen voor de rondleiding! Al was de kans natuurlijk klein dat ze bij elkaar weer in de klas kwamen was ze toch nerveus. Het was namelijk zo dat de directeur de school liet zien waaronder veel lokalen, maar ook het lokaal waar de nieuwe klas dan zat. Shelby hoopte zo dat Lucy en Blake bij haar in de klas kwamen. Ook al moest ze natuurlijk doen alsof ze hen niet kende. Het was bijna half 10 dan zou de bel gaan.. Trinngg!! De bel schalde door de school iedereen propte snel zijn/haar spullen in de tas en liep het lokaal uit. Shelby was zo ongelofelijk nerveus dat alles wat ze deed een beetje klunzig was, daarom kwam ze als laatst het lokaal uit. Toen ze het lokaal uit liep kreeg ze voor haar gevoel bijna een hartaanval. De directeur stond samen met een jongen een meisje en een man van rond de 30 te praten. Alleen als je wist wie het waren kon je zien dat het Lucy en Blake waren. De ogen waren namelijk nog het zelfde maar verder.. Oh ja, normaal doen dacht ze. Ze probeerde om normaal door te lopen. En net toen ze dacht dat ze weer rustig kon ademen riep de directeur haar terug:

‘Eeh Shelby, zou je even hier willen komen??’

Langzaam draaide ze zich om en moest dus nu weer terug lopen.

‘Shelby, dit zijn de nieuwe leerlingen die vanaf morgen hier waarschijk op school komen.’

‘Wow dat is snel.’

‘Ja, maar ze wouden zo snel mogelijk weer naar school om zo weinig mogelijk te missen.’

‘Oké.’

‘Nou eeh, ze komen bij jou in de klas dus ik had gehoopt dat je ze morgen wel een beetje wegwijs zou kunnen maken door de school.’ 

Yes, yes, yes dacht ze. Dit ging de goede kant op.

‘Ja, dat kan wel hoor.’

Ze stak haar hand uit naar Lucy: ‘Shelby’ zei ze. ‘Lucy,’ antwoordde Lucy.

Nu moest ze Blake natuurlijk ook een hand geven:

‘Shelby’

‘Blake’

‘Nou zullen we dan eerst maar weer even verder??’

De directeur keek op vanaf zijn boekje. ‘We moeten nog een paar dingetjes bekijken. En ik neem aan dat u alles wilt zien voordat u besluit dat uw dochter en uw zoon hier op school komen of niet??’

‘Natuurlijk, alles moet geïnspecteerd worden,’ en de man barste in lachen uit. Pas toen kreeg Lucy het door, die man Lucy’s vader??

‘Shelby, je kunt nu wel door naar je volgende les hoor.’

‘Eh, ja oké ik ga al,’ haar hoge piepstem had duidelijk aangegeven dat er iets was. (ze kreeg alleen maar zo’n toon als ze of loog, erg van streek was en dan nog een paar zulke situaties) Ze liep op een drafje naar het volgende lokaal waar een aantal “nieuwe” vriendinnen al zaten te wachten.

‘Waar bleef je nou?’ vroeg Amber.

‘Oh we krijgen morgen 2 nieuwen in de klas en de directeur vroeg of ik ze morgen wou gaan begeleiden. Lucy & Blake geloof ik. Hij is wel knap maar ik geloof dat ze en stel zijn.’  

‘Jammer, zoveel leuke jongens zitten er nou ook weer niet in onze klas.’

‘Dus nu maar hopen dat het snel uit gaat,’ het sarcasme droop van Shelby’s stem af.

‘Nou ja, ik kan het toch proberen???’

Lucy en Blake:

‘Volgens mij ging dat wel goed,’ Blake, Lucy en Dr. Poetry zaten in één van Dr. Poetry’s auto’s.