Η μετακόμιση..!

part 21

*πάνω είναι τα αγόρια μας και η Ρουμπίνι. Δεν βρήκα μια φωτογραφία που να είναι όλοι μαζί*

Μια βδομάδα μετά

πλευρά Ρουμπίνις

Έχουν περάσει η μέρες και αύριο φεύγουμε από αυτό το παράδεισο, ερχόμουν να μην έφευγα από εδώ αλλά μου αρέσει πολύ η Θεσσαλονίκη και δεν την αλλάζω με τίποτα. Ειδικά όταν γνώρισα αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους.

Στο μυαλό μου αυτές της μέρες σκεφτώμουν των κύριο Αντρέα, δεν ξέρω είναι σαν να τον γνωρίζω χρόνια αλλά μάλλον είναι η ιδέα μου... ελπίζω.

Με την μαμά μου είμαστε μια χατης ειχα πει για τον κύριο Αντρέα και μου φαινόταν ανήσυχη μου ειπε πως ήταν ένας παλιός φίλος αλλά δεν νομίζω να είναι μόνο αυτό. Και αυτές της μέρες ειχα κάποιες αναγουλες μάλλον θα με είχε πηραξει.

Τώρα είμαι μετά παιδιά και κάνουμε την τελευταία μας βόλτα εδώ. πηγαίνω κοντά στην αγάπη για να της μιλήσω για το θέμα του Γιώργου.

Ρ- ποτέ θα μιλήσεις στον Γιώργο
Α(αγάπη)- δεν ξέρω φοβάμαι πως δεν θα νιώθει όπως εγώ
Ρ- Όλα καλά θα πάνε, το βράδυ θα πάμε στην παραλία και θα του μιλήσεις εκεί
Α(αγάπη)- οκευ, εσύ με το θέμα με της αναγουλες
Ρ- κάτι θα με είχε πηραξει
Α(αγάπη)- σκέφτηκες αν είσαι έγκυος
Ρ- όχι αλλά αποκλείεται να είμαι
Α(αγάπη)- δεν ξέρεις ποτέ Ρουμπίνι
Ρ- μμ όλα τα ξέρεις εσύ

Και αρχίσαμε να γελάμε σαν παλαβά.

Γ(Γιώργος)- γιατί γελάτε εσείς
Α(Αχιλλέας)- Ναι γιατί γελάτε
Ρ- έτσι
Α(Αχιλλέας)- αν σε πιάσω εσένα

Και άρχισα να τρέχω και από πίσω μου ο Αχιλλέας είχαμε φτάσει ως την παραλία και ακόμα είναι από πίσω μου σε κάποια φάση με έπιασε από το χέρι και πέσαμε κατω στην άμμο και είναι απο πανω μου.

Α(Αχιλλέας)- σε επιασα..! μου ψιθύρισε

είμασταν σε απόσταση αναπνοής και σιγά σιγά τα χείλη του είχαν ακουμπησει τα δικά μου.

Θ(Θανάσης)- εεε μην το φας την θέλουμε
Όλοι- χαχα

σκάσαμε όλοι στα γέλια, μετά από λίγο πήγαμε στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε και απόψε θα πάμε στην παραλία αλλά έχω αγωνία τι θα γίνει με την αγάπη και τον Γιώργο.

μπήκαμε στο δωμάτιο μας και ξάπλωσαμε αμέσως.

~3 ώρες μετά~

άνοιξα τα μάτια μου και το πρώτο πράγμα που αντίκρισα είναι αυτός ο υπέροχος άνθρωπος. εμέινα να τον παρατηρώ για λίγο και μετά σηκωθήκα και μπήκα στο μπάνιο άνοιξα την βρύση, έβγαλα τα ρούχα μου και μπήκα μέσα.

ξαφνικά ένιωσα δυο χέρια να με αγκαλιάζουν από πίσω, γύρισα και τύλιξα τα χέρια μου γύρο του και έκανα μύτες για να τον φίλησω.

Α(Αχιλλέας)- πήδα

πήδηξα πάνω του και με ακούμπησε στον τοίχο άρχισε να με φιλάει στο λαιμό και ξαφνικά ήρθε στα χείλη μου, μου άνοιξε καλύτερά τα πόδια και μπήκε μέσα μου.

Ρ- Α αχιλλέα
Α(Αχιλλέας)- έλα μωρό μου τέλειωσε για εμένα

τελειώσαμε μαζί και συνεχίσαμε το μπάνιο μας. Μετα απο 10 λεπτά βγήκαμε και τυλιχτηκε ο καθένας με την πετσέτα του, βγήκαμε απο το μπάνιο.

πήγα κοντά στην βαλίτσα με τα ρούχα μου που τα ει χα μαζεψει για σήμερα θα φεύγαμε.

έβγαλα τα ταντελοτα εσώρουχα μου από την τσάντα. έβγαλα την πετσέτα απο πανω μου και έβαλα τα εσώρουχα μου. ξαφνικά άκουσα τον Αχιλλέα να σφυρίζει.

Α(Αχιλλέας)- τι εισαι εσύ μάνα μου

σκάσαμε στα γέλια και μετά έβαλα  και τα ρούχα μου ( εικόνα κάτω )⬇

και τα παπούτσια μου και κάθησα στο κρεβάτι και παρατηρούσα τον Αχιλλέα.

τέλειωσε και αυτός και πιάσαμε τα πράγματα μας και κατέβηκαμε κάτω. Εκεί βγήκαμε και τα παιδιά.

Χ(Χριστός)- πάμε γιατί θα χάσουμε το πλοίο

ξεκινήσαμε και μετα απο 10 λεπτά φτάσαμε στο λιμάνι. μπήκαμε στο πλοίο και μπήκαμε μέσα καθίσαμε σε γωνιακους καναπέδες όλοι και αρχίσαμε να συζητάμε.

Μετα απο ώρες φτάσαμε στην Θεσσαλονίκη, πιάσαμε της βαλίτσες μας και πήγε ο καθένας στα σπίτια του.

μπήκα στο σπίτι μαζί με τον Αχιλλέα και χαιρέτησαμε την μαμά μου και πήγαμε στο δωμάτιο μου.

Είναι αργά και ο Αχιλλέας έχει φύγει για το σπίτι του. έβαλα της πιτζάμες και ξάπλωσα για να κοιμηθεί. 

Είναι λίγο αυτό το κεφάλαιο αλλά ελπίζω να σας αρέσει 😉