Η μετακόμιση..!

part 22

Έχουν ανοίξει και τα σχολεία και τώρα με τα παιδιά  είμαστε στην αυλή  του σχολείου γιατί βγήκαμε για διάλυμα.

Κάθομαι στην αγκαλιά του Αχιλλέα και αυτός μου δίνη φιλιά στο λαιμό.

Α(Αχιλλέας)- σαγαπω
Ρ- κ εγώ αγάπη μου
Α(Αχιλλέας)- πάμε σπίτι
Ρ- λίγες ώρες μείναμε μόνο μωρό μου
Α(Αχιλλέας)- πφφ οκευ

ξαφνικά χτύπησετο τηλέφωνο μου και ήταν η μαμά μου.

* έλα μαμα *

*αγάπη μου τι κάνεις *

*είμαστε τώρα διάλυμα *

*ωραία αγάπη μου, όταν έρθεις σπίτι θέλω να μιλήσουμε για κάτι σοβαρό*

*εντάξει μαμά *

το κλείσαμε και γύρισα προς τον Αχιλλέα.

Α(Αχιλλέας)- Ποιος ήταν
Ρ- η μαμά μου ήθελε να μιλήσουμε για κάτι σοβαρό όταν σχολάσω
Α(Αχιλλέας)- εντάξει αγάπη μου

Μετά από βασανιστικές ώρες έχουμε σχολάσει. Είμαι στο αυτοκίνητο με τον Αχιλλέα και πηγαίνουμε σπίτι μου.

φτάσαμε και κατέβηκαμε.

Α(Αχιλλέας)- σίγουρα να έρθω μαζί σου αγάπη μου για να είναι κάτι σοβαρό θα ειναι μεταξύ σας
Ρ- απλά θέλω να έρθεις
Α(Αχιλλέας)- εντάξει αγάπη μου

μπήκαμε στο σπίτι μου και στο σαλόνι βλέπω τον κύριο Αντρέα και την μαμά μου να κάθονται.

Ρ- Κύριε Αντρέα
Μαμά(ελπίδα)- κόρη μου θέλω να μιλήσουμε, έλα κάθησε

πήγα κάθησα και δίπλα μου ο Αχιλλέας.

Μαμα(ελπίδα)- είναι σχετικά με τον πατέρα σου
Ρ- τι ο πατέρας μου
Μαμα(ελπίδα)- ο πατέρας σου είχε κάποιο λόγο που έφυγε
Ρ- μας εγκατέλειψε μαμά
Μαμα(ελπίδα)- έφυγε γιατί ήταν ζωής και θανάτου Ρουμπίνι
Ρ- έχουν περάσει 13 ολόκληρα χρόνια τώρα  θυμήθηκε να έρθει
Μαμα(ελπίδα)- Ρουμπίνι ο κύριος Αντρέας είναι ο πατέρας σου
Ρ- τιι

Δεν το πιστεύω τόσο καιρό αυτός ήταν ο πατέρας μου και με παρακολουθούσε και στην Σαντορίνη είναι απίστευτο.

Δεν θα τον συγχωρέσω που μας εγκατέλειψε,μεγάλωσα χωρίς πατέρα και είναι το χειρότερο πράγμα ενός παιδιού.

Άρχισα να κλαιω και σηκωθήκα και βγήκα από το σπίτι και έτρεχα για να φύγω από εκεί, ακουα να με φωνάζουν αλλά συνέχιζα να τρέχω.