Chapter 5

186 11 6
                                    

Stil kroop ik uit mijn bed. Het was pas 7 uur s' ochtens, maar ik wou Ashlynn absoluut niet wakker maken. Ik was in tegendeel klaar wakker. De zon scheen door de gordijnen heen. Het beloofde een mooie dag te worden. Ik liep stilletjes naar de badkamer. Ik trok een highwasted rokje met bloemetjesmotief van Topshop aan. Daarboven trok ik een witte croptop aan. Voor schoenen pakte ik hoge witte allstars. Ik ging voor de spiegel staan en deed mijn knot uit. Mijn haar deed ik in in een hoge staart. Ik had geen zin in makeup, dus dat sloeg ik vandaag maar even over.

Het was inmiddels 8 uur s'ochtends en mijn buik begon te rammelen. Snel pakte ik een papiertje en schreef ik erop:

"He ash, ik was super vroeg wakker dus ik ben alvast naar de stad gegaan. Bel Ava maar ofzo, ik wil even wat tijd voor mezelf xo Isabel.'

Zo, ik hoop dat ze niet boos werd. Stil opende ik de deur, maar de deur kraakte een beetje. Ik hoop dat ze niet wakker was geworden.

Ik stapte de lift in. Net toen de deuren van de liften dicht wouden gaan kwam er een meisje gehaast binnen stappen. Ik schatte haar zo'n veertien jaar. 'Hi.' Zei ik. 'Hey.' Zei het meisje. Het meisje deed een beetje raar. Ze had een big smile en moest steeds lachen. Ik vond het maar vreemd. 'Are you alright?' Het meisje keek op van haar mobiel. 'Oh no, I think I'm gonna die.' Wat zei ze nou? 'Why?' vroeg ik.

'Well, do you know the Janoskians?' Het meisje wachtte niet op mijn antwoord en ging meteen verder met praten. 'Somebody just tweeted that she saw Luke Brooks in Melbourne city. I have to see them. I'm a big fan u know, my biggest wish is to hug them.' Ik keek verbaasd op. Het lichtje van de lift ging branden. De deuren gingen open en het meisje rende meteen weg. Ik dacht na. Dit is waarschijnlijk het stomste idee wat ik ooit in mijn hoofd had. Ik wachtte geen minuut en rende snel het meisje achterna. Dat meisje kan wel snel rennen zeg. Ik stopte even met rennen om op adem te komen. Waar was ik mee bezig? Ik achtervolgde een veertienjarige crazy fan, om Luke te zien. Ik moest lachen in mezelf. Ik ben echt hopeloos verliefd..

Ik keek om me heen, maar ik kon het meisje nergens meer vinden. Ik had eigenlijk geen idee waar ik was. Ik kon me de omgeving niet herinneren. Ik liep rechtdoor. Mijn voeten deden pijn van het rennen. Gelukkig zag ik verderop een parkje. Half buiten adem liep ik er naartoe. Ik plofte op een bankje neer. Ik wou mijn mobiel pakken. Neee dit meen je niet. Aa wat ben ik toch dom. Ik was mijn tas vergeten. Ik voelde dat mijn ogen waterig werden. Waarom moet ik altijd zo snel huilen? Ik werd gek van mezelf. Hier zat ik dan. Zonder geld, en zonder mobiel. Ik had zo'n honger. Ik kon ook geen taxi nemen. En om weer helemaal terug te lopen? Ik wist niet eens waar ik was.

Ik was wat aan het staren totdat er iemand op mijn schouders tikte. Ik keek om. Ik kon mijn ogen niet geloven. Ik keek recht in bruine ogen. De ogen van.. Luke !

'Do you mind?' Ik schudde nee en Luke kwam naast me zitten. Ik wreef snel wat tranen weg. Hij zag het. 'Are you alright?' Vroeg Luke bezorgd. Ik keek recht in zijn ogen. 'Yes, it's just... I'm lost again.'

'Again?, I can bring you home if you want.'

'Normal people that doesn't know each other would normally introduce themself first.' Wow dat klonk bitchy.. Zo bedoelde ik het niet.

'Oh sorry, let's just start over. I'm Luke Anthony Mark Brooks. I'm 18 years old and I live here.' Hij stak zijn hand naar me uit. Onze handen raakten elkaar en ik kreeg weer een raar gevoel in mijn buik.

'So, tell me something about you, Isabel.. Right? Hij had mijn naam onthouden! 'Yes, my name is Isabel. Isabel Rose Davies. I'm seventeen.'

'You have a beautiful name.'

'Thank you.'

Ik voelde dat ik rood werd dus ik keek gauw de andere kant op. In de verte zag ik iets rennen, het kwam steeds dichterbij. Ik keek nog eens goed en herkende het meisje van de lift. Er renden nog een paar andere meisjes achter haar aan. Luke zag het ook en pakte mijn hand. We stonden op en Luke stapte een taxi in. 'Come, i'll explain it later.'

Ik ging naast Luke in de taxi zitten. Where do you wanna go?' Vroeg hij. 'Do you know a good bakery? I'm starving.' Luke zei een straatnaam tegen de taxi chauffeur en de taxi begon te rijden.

'About those girls..' Zei hij. 'Do you know the Janoskians?' Ik knikte. 'I found out yesterday about you guys. You're quite popular, i love your videos.' 'Well thank you.' Luke legte me uit waarom hij de taxi was ingestapt. De meisjes zouden denken dat ik zijn vriendin was en dan zou er een heel drama op twitter onstaan. 'I undetstand.' Zei ik.

'But, how to they knew you were here?'

'I made a keek an hour ago, I think they recognised the scenery.'

Ik kon niet geloven dat ik in een taxi zat met Luke. Ik voelde me nog steeds een tomaat. En ik had helemaal geen makeup op en ik had nog steeds rode ogen. Hij was vast geschrokken van mijn uiterlijk. De taxi stopte en Luke betaalde. 'I'm sorry I wanted to pay but, i forgot my money and my phone.' 'It's alright.' We waren bij een drukke straat beland. Het was inmiddels al 10 uur s' ochtends en de straten begonnen steeds drukker te worden. Luke pakte mijn hand vast. Er waren zo veel mensen. Ik voelde me veilig bij Luke. We stapten een klein schattig restaurantje binnen. We gingen aan een kleine ronde tafel tegen over elkaar zitten. Er kwam al gauw een bediende aan. 'What do you want?' Luke keek me aan. 'Mmm, Thai Noodle Salad please.' Zei ik. Ik had zo'n honger. Luke keek nog op de kaart. 'Same for me.' en hij gaf de menukaart weer aan de vrouw.

'So, what were you doing here so early?' Vroeg ik aan Luke. Deze salade was echt heerlijk. 'I was just making some photos, sunset skies. I love photography.'

Ik at mijn salade op. Luke was echt een leuke jongen. Niet alleen van de buitenkant, maar ook van de binnenkant. Wat zal hij wel niet denken van mij? Ik zag er echt niet uit vandaag.

'Sorry for not being beautiful, I haven't put makeup up today. ' Zei ik. Luke keek verbaasd op. 'You don't need makeup to cover up, being the way that you are is enough, you're beautiful, Isabel. You really are.' Mijn buik begon weer raar te doen. Had hij dat nou echt gezegt? Ik lachte. 'Thankyou, you're beautiful too.' Luke keek me lief aan. We keken naar elkaar voor een minuut. Totdat we opeens gegil hoorden, even later kwamer er een paar meisjes aan. 'LUKEE, can I take a picture with you?' 'Luke please follow me on twitter.' 'Lukey please can I hug you?' Ik keek verbaasd op naar de meisjes.

De meisjes keken jaloers naar mij.

'Is that you girlfriend?' 'Luke who is that girl?'

Luke werd rood, en pakte mijn hand. 'Sorry guys, we're in a hurry. See you next time.' We liepen het restaurantje uit. Luke had nog steeds mijn hand vast. Was ik aan het dromen?

'Do you wanna go back to your hotel?' Vroeg Luke aan mij. Ik vertelde dat Ashlynn al met iemand anders iets ging doen, en dat ik niet alleen wilde zijn. 'I can take you to my home, if you want.' Mijn hart maakte een sprongetje. Ik kon echt niet geloven dat dit aan het gebeuren was.

❁❁❁❁❁❁❁❁❁❁❁❁❁❁❁❁❁❁

Let me know what ya think! 💕

Please vote, comment and add to your library! xo Isabella

Luke Brooks fanfic {Summer Love}Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu