KAYIP

•KAYIP - 4•

Az önce Alara ile birlikte Elif'in odasında bir şey bulur muyuz diye Elif'in odasını darmadağın ettik ama hiçbir şey bulamadık.Bulamadığımız için eve gitmeye karar verdim.

Ayakkabımı giyerken yanlışlıkla üzerinde Elif'in montunun da asılı olduğu beyaz,büyük askılığa çarptım.Çarptığım an yere küçük bir kağıt parçası düştü ve içinde bir şeyler yazıyordu.Çekinerek de olsa o kağıdı alıp içini okumaya başladım.

"Ben Elif.Sakın beni merak etme,iyiyim.Arama ve mesaj bırakma.Zaten şu an üçümüzün gitmeyi çok sevdiği ormandaki küçük evimizdeyim.Ulaşması istenilen kişi Nehir'e."

Okuduktan sonra hızlıca kapıdan çıktım.Koşarak önüme çıkan ilk taksiye bindim.

"Hanefendi acaba nereye gidiyoruz?"

"Denizin kıyısındaki ormana lütfen."

15-20 dakika sonra ormana vardık,taksiciye parasını ödedikten sonra ormandaki evimize doğru koştum.O sırada da "Elif" diye bağırmaya başladım.Evimize yaklaştıkça Elif'in ağlamaklı sesini duyar gibi olmaya başladım.Sonunda eve vardım.Kahverengi,yıpranmış merdivenlerden çıkmaya başladım,ardından kapıyı birkaç kere tıklattım.Elif kapıyı açtı,açtığı an da boynuna sarıldım.

"Elif!Ah...Bizi çok korkuttun ama.Neden aramadın?Neden buradasın?Buraya gelmek aklına nasıl geldi?Buraya ne zamandır gelmiyorduk." dedim ağlayarak.

Elif'in boynundan ellerimi çektim ve içeriye girdik.Elif bir süre cevap vermedi,ağzını bile açmadı.Ve hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.

"Elif ne oluyor?Neden ağlıyorsun?Niye cevap vermiyorsun?Artık cevap ver!Lütfen.."

"Sana cevap vermediğim için ve size haber vermeden ortadan kaybolduğum için özür dilerim.Buraya neden mi geldim!Sence neden gelmiş olabilirim?Çünkü Selin kaç aydır kayıp,ufacık ipucu bile yok!Artık dayanamıyorum Nehir..." dedi ve hıçkırarak ağlamaya devam etti.

Hemen yanına giderek ona sarıldım ve kızarmış gözlerini elimle sildim.

"Ben de dayanamıyorum.Farkındayım ve yapabileceğimiz hiçbir şey yok maalesef.Varsa söyle de hemen yapalım.Hadi kalk,bir an önce buradan gidelim.Alara seni çok merak etti."

"Yok maalesef.Keşke olsa da hemen yapsak.Onu da meraklandırdım değil mi?" dedi utanmış bir şekilde.

Elif sonra hızlıca koltuktan kalktı.Ardından da ben kalktım.Kapıya varınca hızlı bir şekilde ayakkabılarımızı giydik.Kapıyı yavaşca kapatarak kahverengi,yıpranmış merdivenlerden indik.İndikten sonra taksinin beni bıraktığı yere doğru konuşmadan yürümeye başladık.Ama Elif hâlâ kötü gözüküyordu.

Beş dakika sonra taksinin beni bıraktığı yere vardık.Taksi geldi ve bizim eve doğru gitmeye başladık.

15-20 dakika sonunda eve varabildik.Tam odama girecekken birden bire telefonum çaldı,arayan kişi de Alaraydı.

"Efendim Alaracım?"

"Nehir abla,ablamı bulabildin mi?Biraz önce polis bey aradı,ablamı arıyorlarmış ama hâlâ bulamamışlar."

"Ah...Ben sana haber vermeyi unuttum,pardon.Ablanı çok şükür buldum.Şu an bizim evdeyiz.İstersen gel."

"Sonunda!Hemen geliyorum bir yere ayrılmayın." dedi ve ben bir şey diyemeden telefonu yüzüme kapattı.

Yarım saat sonra zil çaldı.Elif hemen kapıya koştu ve açtı.Kapıyı çalan kişi Alaraymş.

"Ablaa!" der demez hemen Elif'e sımsıkı sarıldı.

"Bir tanem!"

"Abla haber vermeden nasıl gidersin!" dedi gözlerinden yaşlar süzülerek.

"Alara hadi içeri girelim.İçeride konuşuruz."