KAYIP

•KAYIP - 2•

-Kumsal'ın ölümünden bir ay sonra-

Bugün Kumsal'ın ölümünün birinci ayı,hepimiz çok üzgünüz ve endişeliyiz.Bir ay boyunca hiçbir iz bulamadık.Sabah bunun üzüntüsüyle kötü bir şekilde uyandım.Hava çok bozuktu ama hava durumu bugünün açık olduğundan bahsediyordu.Mesaj sesiyle masanın üzerinde duran telefonuma yöneldim.

Gelen mesajın Hazal'dan olduğunu görünce şaşkınlıkla ayağa fırladım.Gerçekten çok garip.Hazal;Elif,Selin ve benim ilkokul arkadaşım olsa da yurt dışında yaşamaya başladıktan sonra hiç görüşmemiştik.Hazal'dan mesajda şöyle yazıyordu;

"Kumsal'ın ölümü hakkında birkaç bilgim var fakat doğruluğundan emin değilim.Şu an bunları okurken aklına birsürü soru gelmiş olabilir,belki de benden bile şüphelendin.Her neyse ben tekrardan konuya döneyim.O gün ben Kumsal ile konuşmuştum.Ona 'Seninle konuştuğumuzu kimseye ama kimse söyleme.' demiştim.Kumsal da 'Peki.Bugün Naz abla ile görüşeceğim,endişeliyim.Neden diye sorarsan çünkü ablam ve Nehir abla onu pek sevmiyorlar.Nedenini pek bilmiyorum,anlayamıyorum da.' diye cevap verdi.
'Peki neden onunla görüşeceksin?' diye sordum.O da 'Ona anlatacağım şeyler var.Anlatacaklarımı ikindin gibi ya da akşam anlatacağım.Anlatacaklarımı sorma çünkü söyleyemem,lütfen kusura bakma.' dedikten telefonu kapattı.İşte anlatacaklarım bunlar.Umarım size yardımcı olabilmişimdir.Beni arama.Ararsan da cevap veremem,haberin olsun."

Acayip derecede şaşırdım.Aklımda birsürü soru işareti oluşmuştu.Ne yapacağımı bilemez haldeydim.Elimi yüzümü yıkayıp hızlı bir şekilde Elif'i aradım.Elif aramama cevap vermedi,of!

Şu an bir mağazadayım,Elif'i bekliyorum fakat hâlâ gelemedi.Acaba bir şey mi oldu?Ah...umarım olmamıştır.Mağazadan çıkıp hızlı bir şekilde bir kafeye oturdum,sakinleştim.Telefonuma baktım,cevapsız aramalar kısmına girdim belki Elif aramıştır da duymamışımdır diye ama Elif'den bir haber yoktu.Bir daha aradım,hâlâ cevap yoktu.Ne yapacağımı şaşırdım.Ağlayarak hızlı bir şekilde kafeden kalktım ve otobüse binip Elif'in evine gittim,otobüsten inip koşarak evlerinin önüne geldim.Zile bastım ama kimse açmadı.

Lanet olsun Elif nerede?!Neden kimse kapıyı açmıyor?!Ağlamaya başladım.Şaşkın bir şekilde kapının önündeki merdivene oturdum.Elim ayağım titriyordu.Bağırmaya başladım.'Neredesin Elif?!Yeter artık gel!Cidden iyi değilim,şaka yapmayı bırak ve gel!'derken bir anda telefonum çaldı.Hemen telefonu açtım,arayan kişi teyzemdi.Açtım ve konuşmaya başladık.

"Efendim teyze?Ne oldu?Neden aradın?"dedim boğuk bir sesle.

"Nehir senin sesin neden böyle kötü geliyor?Ağladın mı?Neden ağladın?"

"Teyze ağlamıyorum.Ah,telefon çekmiyor o yüzden sesim öyle geliyor,önemli bir şey yok.Sen neden aramıştın?"

"Peki,dediğin gibi olsun ama sende kesinlikle bir şeyler var.Ne yapıyorsun diye aramıştım."

"Tamam.Neyse teyze telefon çekmiyor,kapatmam lazım.Merak etme,ben iyiyim.Seni ararım bir ara teyze.Görüşürüz!"

"Görüşürüz!"

Telefonu kapattım,hemen gözyaşlarımı silip telaşlı bir şekilde tekrardan Elif'i aradım.Elif yine açmadı,kahretsin!Sinirle kalktım ve oradan hızlı adımlarla eve gittim.Zile bastım,annem kapıyı açtı.Beni böyle telaşlı,sinirli ve gözleri kızarmış olarak görünce gözlerini büyüttü.

"Kızım bu halin ne böyle?Ne oldu sana?"

"An-"

Beni konuşturmadan bir anda beni içeri çekip kapıyı kapattı.

"Anne falan demeden bana doğrudan ne
olduğunu anlat!" dedi sinirli bir şekilde ve gözleri dolmuştu.

"Anne...sakin ol.Yarın konuşsak?Lütfen,hiç halim yok."dedim.

"Üzülme...Üzülecek bir şey yok ki.Ben iyiyim,sadece moralim bozuldu.Söz yarın anlatacağım.Şimdi odama çıkıp biraz dinlenmeye ihtiyacım var sende dinlen." dedim kulağına fısıldayarak.