Öncelikle hikayeye ara verdiğim için üzgünüm fakat kaldığı yerden devam ediyor :) Bir kaç bölüm taslağa kaydediyorum yeni bölüm yüksek ihtimal yarın öğlen gelir okuyan herkese teşekkür ederim eğer yorum yapıp hikayemi eleştiririrseniz çok mutlu olurum bir de kapağı değiştiricem yardımcı olmak isteyen varsa bana ulaşsın iyi okumalar :)
2 YIL SONRA
"Nefes,2 numaraya 3 ıslak kek 2 de çay."
"Tamam hemen hazırlıyorum."O sırada yanıma Bora abi geldi.Bora abi 30'lu yaşlarında olmasına rağmen karizmatik her kadının hayal ettiği türden yakışıklılığa sahip olan esmer bir adamdı.
"Nasıl gidiyor,Nefes?"
"İyi,ama bu gün çok kalabalık."
"Sana iş düştü Nefes.Çarşıdan bazı şeyler alman lazım."
"Mert yok mu?"
"Var da biliyorsun işte şu kız meselesi canını sıktı çocuğun."
"Hımm...Tamam hem bana da değişiklik olur biraz NEFES alırım."bu laf üzerine ikimiz de kahkalarla güldük.
Çarşıya giderken İzmir'in güneşli havası içimi kıpır kıpır ediyordu.Yaz başlamıştı.
2 yıldır İzmirdeydim.Burada bir kafede çalışıyordum.Bora abi beni yanına almıştı.Bir üniversitede işletme okuyordum.Burada bir sürü arkadaşım var.Yaşadıklarımı bir Derin bir de Bora abi biliyor.O da benim en iyi arkadaşım sırdaşım oldu.Ceren'e mektup yazmamda yardım etti.Ceren bana cevabında çok ağır sözler sarfetmişti ve bu sürede yanımda sadece Derin vardı.Burak zaten düşünmemem gereken bir konuydu.Onu her ne kadar unutmak istesem de bana yaptıklarını unutamıyordum.Her şeye rağmen onu sevmeye devam ediyordum.
Çarşıdan ihtiyaçlarımı alıp kafeye döndüm.Derin ve Bora abi beni bekliyordu.
"Ben geldim."
"Pek hoş gelmedin."
"Ne oldu?"
"Al şu gazeteyi oku."
"Ne varmış ki gazetede?"
"Çok soru sorma Nefes,oku."
"Ben daha fazla dayanamayacağım."dedi Derin.
"Derin sus lütfen Nefes oku hadi sabrımı taşırmadan.."
"Tamam okuyorum"diye bağırdım ve başlığı okuyunca zemin ayaklarımdan kaydı.
"MİLLETVEKİLİNİN KIZI CEREN GÜÇLÜ YAKINDA NİŞANLANIYOR"
Kelimeler beynimde dönüyordu.Yer ayaklarımın altında kayarken koltuğun kenarına tutunup oturdum.Gözlerim yanıyordu.Ceren benim arkadaşım Ceren evleniyordu!Kaç dakika öyle durduğumu bilmiyordum.Derin omuzumu tutunca irkildim.
"İyi misin?"İyi değildim hem de hiç.2 yıldan beri Ceren'in ne sesini duydum ne de onu gördüm.Onu çok özlemiştim ama bir şekilde duygularıma hakim olmayı başarmıştım.Tam iki yıl boyunca...Ama kader bize yine gülmeyerek onun anısını karşıma çıkardı.Gazeteyle olsa bile.Elimi başımın arasına koyup düşündüm.Daha iyi bir hayatı Cerensiz Buraksız bir hayatı.
