Bana bakan kişi Emin idi. Birden heyecanlanma geldi içime. Kendime 'hayır' dedim. Çünkü biri için heyecanlanmak istemiyordum. Emin hâlâ bana bakıyordu. Birden gülümsedi bana doğru. Ben de ona gülümsedim. Bir şeyler demeye çalıştı. Ben de ağzını okumaya çalıştım. Ne kadar doğru olduğunu bilmiyordum ama sanırım bana 'teneffüste koridora çık!' diye anlamıştım. 'Tamam' dedim ağzımı oynatarak. Onu hiç tanımıyordum. Ne olacağını bilmiyordum. Zil çaldı. Diğer dersin sınıfına gittik. Dersimiz türkçeydi. Türkçe dersinde en arkada oturuyorduk boyumuz uzun olduğu için. Emin de bizim bir önümüzde oturuyordu Toprak ile. Hoca onları oraya oturtmuştu. Teneffüs 10 dakikaydı. Onunla konuşmaya yeterdi sanırım. Emin koridora çıktı. Ben de arkasından çıktım. Koridorun sonunda duruyordu. Ben de onun yanına doğru yürümeye başladım. Yanındaydım onun. "Benim adım Emin. Ya senin ki?" dedi. Ben de ona cevaben "Memnun oldum. Ben de Rüzgar." dedim. O da " Ben de memnun oldum." dedi. "Tarzını beğendim. Siyahı severim. Uyuşuyor üstümüzdekiler. İnsnlardan uzak olmayı severim. " dedi ve sustu. Ben de "Aynen de uyuşuyor. Ben de siyahı severim. İnsanlardan uzak olmayı ben de tercih ediyorum. Önemli bir şey değilse babanın işini neden söylemediğini sormak istiyorum " dedim. Biraz sessiz bir bekleyişten sonra cevap verdi" Benim babam öldü. Ölmedi ama ben içimde onu öldürdüm. O benim için yok. İşte aldın cevabını " dedi. Ben de " Benim annem de yok. Ben de onu içimde öldürdüm. Beni doğurduktan sonra istememiş. Ben de bu saatten sonra onu hiç istemiyorum zaten. Aynı şeyleri yaşıyoruz. Seni anlayabiliyorum" dedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TERKEDİLMİŞLER
Teen FictionRüzgar hem babası hem de Emin'le birlikte uğraşıyor. Bakalım sonucunda ne olacak? Hikayenin devamını okursanız ileride ne olacağını öğrenebilirsiniz... Şimdiden okuyuculara teşekkür ediyorum...
