Little White Lies (on-going)

Chapter 6

Nandito kami ngayon sa lobby at kasalukuyang naglalakad papunta sa elevator at sa suite namin ni Lawrence, halos mag katapatan lang naman kasi..

I checked the time on my phone and it's almost 3 am in the morning! Shuckz!! When I checked my phone, agad kong nakita ang tumatagingting na 21 missed calls galing kay Bubbles. Sana naman ay tulog na yung isang yun! Huhuzz.

"OH MY GOD! Where have you guys been?! I've been calling the two of you for like, so many times and no one even dared to pick up! Alam niyo bang dalawa kung anong oras na? Pinag-alala niyo kami!" Shit. Ano ba naman yan.

Napapikit ako at unti unting hinarap si Bubbles. Lawrence stiffened. Malamang natakot din kay Bubbles. Katakot kaya si Bubbles pag nagagalit, parang monster.

"Wala bang mag sasalita? Ha? Saan kayo nanggaling?" tanong niya habang nakataas ang isang kilay na aabot ata sa 10th floor.

"Lawrence, I told you to pick her up, right? Agad agad. Bakit inabot kayo ng ganitong oras?"

I frowned at Lawrence. God! Sana naman ay hindi niya sabihin ang nangyari kanina! Patay ako niyan eh. Di na ako papayagang mag-inom or magbar ni Bubbz!

"Y-yeah. P-Pinuntahan ko agad siya dun pero sinabi niya na ayaw pa niyang umuwi kaya sinamahan ko nalang siya. Napasarap lang ang kwentuhan namin kaya hindi na namin napansin ang oras. Hindi narin namin narinig ang pagtawag mo, nakasilent ang phones namin eh. Sorry, I promise, hindi na mauulit." he raised his right hand while wearing his charming smile. Tch.

"Okay, alright, good to hear na nagkakasundo na kayong dalawa. Akala ko kung saan na kayo nagpunta! Oh well papel, bago ko makalimutan, tulad nga ng sinabi ko, napaaga ang tapos ng photoshoots kesa sa inaasahan, okay na daw kasi yung mga shots, sobra pa nga eh. The day after tomorrow pa ang flight natin pabalik sa Manila kaya bukas, pwede kayong maggala dito. You can do anything you want to do. But for now, magpahinga na kayong dalawa, Good night!" nag lakad na siya papuntang elevator, babalik na sa suite niya.

"Good night, Perrie. Sweet dreams!" sabi ni Lawrence nang nasa may tapat na kami ng suite namin. He winked.

I nodded and smiled as a response.

Bubuksan ko na ang pinto ng naisipan kong tawagin siya..

"Lawrence!" I called him kaya napaharap ulit sakin.

"Good night to you too,

thank you and I think I'm finally meeting the real you, the real Lawrence.." the moment I said thiose words ay agad kong sinarado ang pinto..

Weew!

10 am ng nagising. I quickly got put of bed and open the large glass window covered with a thick royal blue curtain. Tanaw na tanaw ko ang sikat ng araw pati na ang magandang view dito sa Boracay. May mga ilan ilan ding taong nag tatampisaw na sa beach at ang iba naman ay nag susunbathing.

"It's brand new day! Work-free!" sabi ko habang nakangiti.

I really want to explore this wonderful place! Kaya lang, hindi ko alam ang pasikot sikot dito. First timer kasi eh. Tuwing summer kasi nasa Boracay ako, minsan sa Hawaii.

Wala naman ata akong makakasama dito ngayon dahil panigurdo ay may mga kanya kanyang lakad din sina Bubbles.

Pumunta ako sa bathroom at naligo. After I took a bath, I decided to wear a black distressed shorts, red off shoulder top and a pair sneakers.

After I fixed mysef, I headed downstairs to grab something to eat. Nakakagutom! Hindi pa ako nakakapag breakfast.

When I got there, napansin kong nandoon din si Lawrence na mag-isang nakaupo doon at kumakain. May mga lumalapit at nagpapapicture pang mga babae. What do you expect? Lawrence Sy yan ihh.