yolun üzerinde bir ruha rastladım, yaşamanın sırrını bulmuş

organlarınızı sevin, ben çiçekleri çok severim

yürüyorum,
her organımın bir tohumunun yanına gömülmesini istediğim otların üzerinde,
biraz acımasızca ve biraz da havailiğim üzerimde yürüyorum

aynı şiiri dinliyorum
aynı şiir kulaklarımda
gözlerimin üzerinde neşe yaşları var
dökülemeyecek kadar az olduklarından değil
yoğunlar, fazlasıyla

yaşamaya dair dedikçe kanım kaynıyor
kuşlar daha da sesli cıvıldaşlıyorlar

andromeda'yı düşlüyorum
sevdiğim ruhun yanı başımda olması

ah ne güzel hayaller onlar

ve üzerimde çevremdekileri markasını sordurmaya itmeyen bir elbisem var
pazardan aldığım,
kefene benzeyen

sırf şu elbiseyi bulabilmek için ölümümü geciktiren ben!
ancak bu otlarla ve gökyüzündeki düğmeyle paylaşabilirim bu anıyı

ayaklarımda kesin birileri tarafından bir isim konulmuş çorap çifti

beyaz ama pembe pandalar var
pamuk şekeri rengi

tam olarak seninle oturduğumuz, senin kırmızı gömleğimi üzerinde kokuttuğun yer gibi burası!

ismini vermeyeceğim,
nasıl sözlerimi tutamaz isem
öyle de ismini vereceğim belki

seni sevmeyeceğim
ah şu kalbim, şu güzel ilkbahar gününde
şu çayır böylesine ölüm
ve öylesine huzur kokarken
dökmeyecek sararmış yeşil yapraklarını

sevmemeliyim seni

-

pamuk şeker ve sahlep gibi
dokunsanız uyanacağınız
hisler
ght