The Campus Nerd Is The Lost Princess

chapter 5

Someone POV

My car arrive at our main mansion in this country. This is not our home town but since my grand daughter is here, i decided to live here with my family.

I am very happy because i found now where is my grand daughter living, our beloved princess. Before my wife's died, sinabi niya sa akin kung saan siya dinala ng kumuha sakanya. She told me that, binigay niya ito sa pamilyang nakatira sa Pilipinas.

I assign some people to find that family. Hindi na nasabi sa akin ng asawa ko ang detalye ng kumuha sa prinsesa namin dahil namatay ito nung mga oras na nagkakagulo sa airport kung saan naganap ang barilan. Nabaril ito sa tiyan na siyang naging dahilan ng pagkamatay nito.

Nalungkot ako ng sobra sa mga nangyari kaya itinutok ko nalang muna ang sarili ko sa pagtatrabaho. Ang pamilya ko ang pinaka mayaman at sikat sa buong mundo, kaya marami ang naghahangad na maagaw ito sa amin. Nagtataka kayo siguro kung bakit ilang taon pa ang nagdaan bago ko nagawang ipahanap ang apo ko.

Na depressd ako nang sobra sa pagkawala ng asaswa ko. At wala akong kinakausap ng panahon na iyon, itinutok ko lang ang sarili ko sa pagpapalago ng negesyo namin. Aaminin ko, nung una ninais kong wag munang hanapin ang apo ko dahil maalala ko lang ang nangyari sa aking asawa.

But then, after so many years ay narealised kong wala naman talagang kasalanan ang apo ko dahil pareho lang silang biktima ng namayapa kong asawa. Na dapat lang talaga na iligtas ng asawa ko ang apo namin.

Kaya ginawa ko ang lahat para hanapin na siya at alam kong dapat akong humingi ng tawad sa apo ko. I decided na wag munang ipaalam sa anak ko at asawa niya kung nasaan ang anak nila dahil sa kadahilanang pag lumanatad sa publiko na nahanap na ang aming munting prinsesa ay marami na namang magtatangkang patayin ito.

Ang aking apo ang siyang tagapagmana ng lahat ng kayamanan ng aming pamilya, kaya marami ang nagtatangka sa buhay niya. Siya ang susunod na magpapatakbo ng aming mga kompanya.

But now na nahanap ko na siya, panahon na rin para malaman ng anak ko at asawa niya kung nasaan ang nawawala nilang anak. Isa pang dahilan kung bakit hindi ko muna sinabi kung nasaan ang apo ko ay kaylangan ko muna siyang maihanda bilang magiging tagapagmana ko.

"Sir, nandito na po tayo" magalang na sinabi ng butler ko.

Binuksan niya ang pintuan ng kotse at ako naman ay bumaba na rin.

Nang nakababa na ako ay naglakad na ako papasok sa mansion. Agad naman akong sinalubong ng aking anak at ng kanyang asawa kasama ang kanilang isa pang anak, ang nakakatandang kapatid ng prinsesa namin.

"Dad, mabuti naman at narito na kayo" masayang sambit ng anak ko. Nagmano naman sa akin ang apo kong lalaki.

"Oo nga po Dad, tara na sa sala para makapag-usap na tayo ng maayos" kaya naman naglakad na kamii papunta roon.

"So Dad, ano po ang gusto niyong sabihin sa amin?" Pagtatanong sa akin ng anak ko.

Hinayaan ko munang ilapag ng mga maid's ang pagkain na kakainin namin sa lamesa bago ako sumagot sa kanya.

"I found him" i can't hide my happiness everytime na naiisip kong alam ko na kung nasan ang apo ko.

"What dad? May hindi ba kami alam?" Nagtatakang sagot ng anak ko.

"I found our princess" masaya kong sabi sakanila. Nakita ko ang pagkagulat sa kanilang mukha.

"Lo, ano po bang sinasabi niyo. Hindi ba at patay na ang kapatid ko" gulat at lungkot ang humalo sa boses ng apo ko.

"I'm so sorry for all of these years na hindi ko nasabi sa inyo ito kasi alam niyo naman ang nangyari sa akin diba. Na depressed ako ng sobra sa pagkawala ng asawa ko" nakokonsensya ako sa hindi ko pagsasabi ng totoo.

"But..." wala nang masabi ang asawa ng anak ko. Gulat na gulat sila sa aking sinabi.

"Pa, after all these years na nagdusa kami, na ang alam namin na patay na ang anak namin. Tapos ngayon sasabihin niyong buhay siya!" Hindi makapaniwalang saad ng anak ko. I can't blame him. Nagdusa sila na hindi ko sinabi ang totoo, na nang dahil lang sa deppression ko ay nakalimutan kong may magulang na nangungulila sa apo ko.

"Lo, nasan po siya!" Galit na sigaw ng apo ko sa akin.

"Anak, please huminahon ka muna" pag-aawat ng ina nito habang lumuluha.

"No! Nang dahil sa kanya hindi natin nakasama ang kapatid ko! Na ang akala natin ay patay na siya yun pala hindi niya sinabi sa atin ang totoo!" I know, i desedve this treatment and i know, all the blame has on me.

"Pa, where is she?" Mahinahon ngunit galit na saad ng aking anak. Nakayakap naman ang kangang asawa sa kanya habang umiiyak.

"I'm so sorry for everything, i am so sorry son. I know this is my fault. At dapat lang na pagbayaran ko ito" tiumingin muna ako sakanila at bumuntong hininga bago ko sabihin kung nasaan ang kanilang anak.

~~~

Zoe's POV

"Trisha, Zoe. Hintayin niyo kami!" Nakakatatlong hakbang palang kaming dalawa ni Trisha ng may tumawag na naman sa amin.

Wala kaming nagawa kundi ang lumingon kung saan nanggagaling ang boses.

At ayun nakita namin si joeana kasama yung err... apat. Naku naman ayoko nang lumapit sa apat na yun.

"Sabay na tayong pumunta sa classroom" sa sinabing iyon ni joeana ay na realised ko na hinding-hindi ko sila maiiwasan lalo na at classmates ko sila at kapatid pa ni joeana ang isa sa apat.

"K" maikling sagot naman ni Trisha. Ang bilis naman magbago ng mood ng babaeng to. Ano ba kasing problema nito.

"Teka nga, bakit parang ang badtrip mo ngayon Trisha?" Takang tanong ni Leo.

At si Joeana naman ay inikot ang mata at sinabing. "Gusto mo ng matinong sagot? Malamang kasi nandito ka na naman!" Walang ganang sagot nito.

"Ha? Bakit ba lagi kang badtrip sa akin, may ginawa ba akong masama sayo kaya ka ganyan. Pa bago bago ka ng mood" naguguluhang sambit nito.

"Ahh basta. Zoe tara na nga" hinila niya ang kamay ko at nauna na kaming naglakad sa kanila. At mas mabuti ito,  na o-awkward kasi ako sa kanila.

Nakisabay naman sa amin si joeana sa paglalakad. Kitang-kita ko ang ngisi sa kanyang mukha habang nakatingin lang kay Trisha. Hay nako ang wierd talaga nila.

Sana matapos na ang araw na ito...

Hello guys... sorry sa matagal na update ha. Ngayon na bakasyyon na asahan niyo po ang update ko.

May nagbabasa pa ba nito? Sana meron haha.

Ang gwapo niyong author:

_Alamat_

PS. Nag change po ako ng name. Halata naman diba haha.

Add me on facebook.

Kupidowus

Alamatwp