The Campus Nerd Is The Lost Princess

chapter 6

Zoe's POV

"Sige Zoe,  kita nalang tayo bukas" huling sinabi ni Trisha bago siya sumakay sa kotse nila. Pinipilit pa nga ako nitong ihatid sa bahay namin pero tumanggi ako, nakakahiya kaya.

Sinimulan ko nang maglakad para naman makauwi na rin ako sa bahay namin. At habang naglalakad ako ay naisip ko kung paano ko iiwasan yung apat na yun. Hindi ko alam kung bakit ayaw kong lumapit sa kanila. Basta ang alam ko kailangan kong lumayo sa kanila. Ang gulo ko no?

Kaya lang paano ko sila maiiwasan kung magkaka-klase lang kami? Hays... ano nang gagawin ko. Lalo pang nagpadagdag ay alam kong kapatid ni Joeana si err... Jacob. Naiinis tuloy ako sa sarili ko dahil sa frustration.

Ano ba ang pwede kong gawin para malayuan ko sila?  Hay nako.

Nasa kalagitnaan ako ng pag-iisip ng may bumusinang sasakyan sa gilid ko. At nang lingonin ko ito ay saktong bumukas naman ang wind shield nito. Agad na bumalandra ang mukha ni joeana. Nakangisi ito at halahatang may binabalak na masama. Naku, ano naman ba ang kailangan niya?

"Zoe" tawag nito at nagamamadaling binuksan ang pinto para ako ay makausap. Seriously? Kinakabahan ako sa mga kinikilos ng babaeng to.

"A-ahh. Bakit? May k-kailangan ka ba joeana?" Kinakabahan at utal nitong sambit sa kaibigan. Mas kinabahan pa siya ng makitang muli ang mukha nitong nakangisi sa kanya.

"Ohh. Bakit ka kinakabahan diyan? Tatanungin lang naman kita kung gusto mong sumabay sa amin ni kuya pauwi. Ihahatid ka na namin. Diba kuya?" kitang kita sa mukha nito ang ngising masama. Naku! Lagot ako nito, ito na nga ba ang sinasabi ko ehh.

Tango lang ang naging sagot ng kanyang kapatid. Hindi ko alam nakatingin rin pala ito sa amin, or should I say sa akin? Hindi ko alam kung nag i-ilusyon na naman ako or what. Uggh, this feeling again!

"A-ahh, kasi, joeana o-okay lang naman k-kahit di niyo na ako ihatid ehh" pag dadahilan ko dito. Bakit ba ang malas ko ngayong araw? Yung tipong may iniiwasan ka tapos palagi mo naman itong nakikita. Hayst, hindi ko gusto ang mga nangyayari.

"I can't accept a no answer Zoe. Please come with us na, ihahatid ka lang naman namin ehh. Sige ka, magtatampo ako sayo" kunwaring nagtatampong saad nito, muntik  pa nga akong  matawa dahil naka nguso pa ito. Pero kasi. Hayst, mukhang wala rin naman akong magagawa.

"Pero k-kasi joeana. Hayst!" Hindi ko alam kung paano ko ba sasabihin ang gusto kong sabihin. Lalo na ng mapatingin ako sa kuya niyang nakatingin rin pala sa amin. Naka poker face lang itong nakatingin sa amin at na iintimidate ako sa titig niya. Gosh! Why this guy giving me this feeling? Tantanan mo na ako please! Inilayo ko agad ang aking paningin sa kanya. Kung ano-ano na naman kasi ang pumapasok sa isip ko ehh.

"Ok sige, sabi mo ehh" nakalukot ang mukhang saad nito. Halatang nag tatampo nga. Hay nako. Kung di ko labg to kaibigan ehh.

"Sandali lang joeana. O-oo na, sasama na ako sa inyo" and that was my pinakatangang desisyon. Just be with it nalang Zoe. Matatapos rin ito.

"Yehey. Sabi ko nga ba papayag ka rin ehh. So tara na sakay kana dito" ngayon naman ay masayang sambit nito. Kung bakit ba naman ako nagkaroon ng ganitong kaibigan ehh.

So yun sumakay na kaming dalawa ni joeana sa sasakyan. Siyempre ang driver ay si Jacob, then si joeana naman ay katabi nito, at ako naman ay nasa likuran ni Jacob. Naiilang talaga ako sa kanila. Bwisit kasing Joeana to ehh, sana di nalang nila ako nakita.

Nag simula nang umabante ang kotseng sinasakyan namin. Guest what? Maririnig mo sa akin ang katahimikan. Ako naman ay nakayuko lang, nahihiya kasi akong magtaas nang tingin sa kanilang dalawa lalo na si Jacob.

"Ang tahimik niyo naman? Come on guys, magsalita naman kayo dyan" pagbabasag ni Joeana sa katahimikan. Napataas na ako ng tingin, ngunit sinigurado kong sa kanya lang ako titingin. Mahirap na.

"Let's just play a music" tipid namang nagsalita ang kanyang kuya. May pinindot siya na kung ano sa may bandang malapit sa manubela. Stereo ba ang tawag don? Basta yun, tapos nakarinig na kami ng tugtug.

It was a song of Ed Sheeran, shape of you. And hell yeah, Ed Sheeran is one of my favorite singer. Ang dami nga niyang kanta sa cellphone ko ehh.

Maya maya lang ay bigla nalang sumabay sa kanta si joeana. Ang ganda talaga ng boses niya. Nanatili parin akong tahimik, nakikinig lang sa kanta pati narin kay joeana. Pero nung nakisabay narin ang kuya niya ay talagang napalingon ako dito. The only word I say is, Wow, that voice of his is realy amazed me. Nakakahiya mang sabihin pero ang ganda talaga ng boses ng kuya niya. And i can't help bit to admire him.

Ang hindi ko alam ay nakatingin na pala sa akin si Joeana, or should i say mapanuring tingin.

"Ohh natulala ka na diyan?" Pagtawag ng pansin nito sa akin. Shit! What am I doing. Ohh no!, no! Did i just stare sa kuya niya? Nakakahiya! Nakakahiya! Uggh! Damn!

"A-ahh, h-hindi kaya. May i-iniisip lang ako, pasensiya na" nahihiyang sabi ko kay Joeana. And alam kong pulang pula na ang mukha ko ngayon. Shems, ano ba kasing ginagawa ko!

"Anong hindi? Kanina ka pa kaya nakatulala kay kuya. Nagwagwapuhan ka sa kanya no?" Nang aasar nitong sambit. Mas lao tuloy akong namula sa sinabi niya. This girl talaga, bakit ang hilig niyang mang asar, arrgh!

Mabuti nalamang at walang sinabi ang kuya niya kung hindi, hayst. Mistulang wala lang itong pakialam at nakatutok lang sa daan. Ganon parin ang mukha niya, seryoso at nakaka intimidate. Bad boy talaga.

So i just turned my head down. Ayoko nalang sumagot sa sinabi  ni Joeana. Baka kasi kung saan pa mapunta ang usapang ito and hindi ko na ito kakayanin. Pinagsiklop ko nalang ang aking mga palad at nakiramdam sa paligid.

"Ohh, natahimik ka na naman dyan Zoe. Ang tino mo talagang kausap. Porke about lang kay kuya ang tanong di ka na makasagot ahh" sinagad sagad niya talaga ang pang aasar sa akin ehh. Mabuti talagang kaibigan to! Bwisit! Kalma lang Zoe. Matatapos din ito. Just ignore what Joeana says. Hayaan mo lang siyang dumada ng dumada diyan.

"Hahaha. Ikaw talaga Zoe, masyado ka ta-" hindi natapos ni joeana ang sasabihin nito ng biglang nagsalita ang kanyang kuya.

"Were here" naka poker face paring saad nito. Hay salamat nakauwi narin ako, matatapos narin ang kahihiyan na sinapit ko kay Joeana.

"Ahh s-sige. S-salamat sa paghatid s-sa akin" sabi ko at nagmamadaling lumabas ng sasakyan. Ngunit naka lock pala ito kaya agad kong hinanap kung nasaan ang unlock key nito. Nang mahanap ko ito ay agad ko itong pinindot atsaka lumabas.

Tumabi ako sa gilid at hinintay muna silang makaalis. Syempre dapat lang na gawin ko to no. Bukukas muli ang wind shield ng sasakyan at bumungad muli si Joeana ng nakangiti ng nakakaloko sa akin.

"Bye Zoe, salamaat pumayag ka na ihatid ka namin" masayang sambit nito. Ngumiti rin ako dito. Nakita ko pa ang kuya niyang nakasilip din sa akin. Bumabalik na naman tuloy ang hiya ko. Hayst.

"U-uhh, ako nga dapat ang magpasalamat ehh sa paghatid sa akin pauwi, kaya salamat, mag iingat kayo sa pag uwi" sabi ko rito.

"Sige, mauna na kami, bye ulit" sabi nito. Itinataas na muli nito ang wind shield ng may marinig akong boses.

"Bye Joeana" tipid ngunit ang laking epekto sa akin. Did he just say good bye to me? Shit! Itong pakiramdam na namang ito. Oh my god, i hate to admit but kinikilig talaga ako.

Hinintay ko munang mawala sa paningin ko ang sasakyan nila bago ako pukasok sa bahay namin. Pero teka meron akong naalala. Paano nila nalaman kong saan ako nakatira? Ehh, ni hindi ko nga ainavi ang daan kanina ahh. Ewan, naguguluhan lang ako. I will just talk to Joeana tomorrow kung paano nila nalaman kung saan ako nakatira.

Kailangan ko pa palang magmadali para makatulong ako kay nanay sa mga gawaing bahay.

To be continued...

Sensiya na talaga guys. Di bale. Gagawin ko ang lahat para makapag update agad haha.