That Thing We Call Tadhana (On-Hold)

TTWCT CHAPTER 7

(C) That Thing We Call Tadhana chapt. 7
Please vote and comment! Kamsahamnidaaa!! {^_^}
_____________________________________________________________

TTWCT Chapter 7

TLE ROOM (Muztan Academy) : 3rd Persons POV

Lahat ng kaklase ni Max ay nakatuon lamang ang atensiyon sa kanilang lutuin.

"Megan! Pakikuha naman yung carrots na pinapatong natin sa grupo nila Bianca" utos ng leader sa kabilang grupo na ang assigned recipe sa kanila ngayon ay giniling.

Pumunta naman kaagad si Megan sa lamesa ng kabilang grupo para kunin ang carrots na pinapatong ng biglang--

"Bianca! Asan yung carrots namin??"

"Anong carrots? Yung maliliit?" Tumango naman si Megan kaya nag simula ng magtaka si Bianca.

"Megan walang maliliit na carrots dito. Ito oh tignan mo" pinakita pa ni Bianca ang maliit na mangkok na pinaglalagyan ng carrots.

"Anong wala?!! Ehh ako pa nga ang nag patong ng carrots na maliliit diyan ehh!" Nag papanic na si Bianca at Megan kaya hindi nila napansin ang paglapit ni Kero, ang nakasalubong ni Max kanina.

"Anong hinahanap niyo?" Nagtatakang tanong niya kaya napatingin bigla ang dalawa sa kaniya.

"Yung carrots naming maliliit ang hiwa! Nakita mo ba?" Napaisip naman si kero ng bigla niyang naalala yung kinakain ni Max kanina.

"Ahh yung carrots na maliliit ba?? Kinakain ni Max kanina, bakit?" Nanlaki naman ang mata nila Megan at Bianca ng biglang lumapit leader nila Megan na si Pat.

"Megan asan na yung carrots?" Nakakunot ng noo ni Pat kaya biglang kinabahan sila Megan.

"K-kinain na ni M-max" nauutal ng sabi ni Megan. Nagulat na lang sila ng biglang ihampas ni Patrick ang kamay sa lamesa kaya biglang tumahimik ang lahat. Ultimong ang paghuhugas kanina ay natigil dahil sa paghampas niya huhu.

"ASAN SI MAX?!!" Sigaw niya kaya mas lalong natahimik ang lahat. Hinanap naman ng iba si Max at puro "Max" lang ang maririnig mo sa buong silid.

"Attention everyone. From now on, Maxene Moreno is no longer one of our student, or classmate. She is now transfered to Alpha Academy wherein she's an exchanged student. Thankyou" dinig na dinig sa lahat ng sulok ng school dahil sa speakers.

Napatingin naman ang lahat kay Patrick na mukha ng sasabog sa galit. Napa-"uh-oh" ang iba ng makita si patrick.

"MAAAAAAAAAAAX!!!!"

(A/N: Dahilan kung bakit galit na galit?? WALA na raw kasing carrots ^_____^)

*****

(Alpha Academy): Cafeteria
Max's POV:

Grabe!! Ano yun?? Biglang sumama ang pakiramdam ko jusme!! (>~<)

tinapos ko na ang kinakain kong pasta at tumayo na. Well about sa Alpha Academy, maganda siya. Magkasing laki ang Alpha at Muztan Academy pero di hamak na mas maganda ang mga facilities dito.

Ang sabi pa ni Mr. Warmientino, bukas pa ako mag uumpisa sa klase kaya nag libot na muna ako.

Dismissal na ngayon kaya marami ng estudyante ang makikita mo sa hallway. Yung iba tinitignan ako ng kakaiba na parang ang weird weird kong tao tsk (=___=*)

Nakalampas na ako sa may gym ng bigla kong marinig ang pagbukas nito. Hindi ko iyon pinansin at nag deretso lang sa paglalakad.

"Miss may kamukha ka" Ayan! Boom!! Napatigil ako sa paglalakad dahil feeling ko ay para akong binuhusan ng malamig na tubig ng marinig ko ang salitang iyan.

Dè javu??? I know right *roll eyes*

Hindi na ako lumingon at patakbong nag lakad para hindi nila ako makilala. Mahirap na pag nahuli ka---

"Teka Miss! Tama nga ako! Oy mga tol! Yung babaeng nasa park nandito!"

Sabi ko nga mahuhuli ako hindi ba?? Jusme!! Takbuhan na dis!!
Nagsimula na akong tumakbo at maghanap ng puwedeng pagtataguan ng maramdaman kong hinahabol din nila ako.

"Hoy!! Tumigil kang babae ka!! Nang dahil sayo ayaw pa rin matanggal ng tinta ng marker dito sa mukha ko!" Sigaw nung echuserong captain nila kaya hindi ko napigilang matawa habang tumatakbo.

Nakuha naman iyong chance ng mga nakalaban namin sa basketball na mahuli ako kaya kaagad silang lumapit ng mabilis saakin. Napatigil naman kaagad ako sa pag tawa kasabay ng pagtigil ko sa tapat ng isang pinto.

"Alpha's room" mabilis kong binasa ang nasa tapat ng pinto and shrugged my shoulders and went in. Pagkapasok na pagkapasok ay kaagad ko itong ni lock at sinandal ang likod sa may pintuan.

Napahawak naman ako sa binti habang habol habol ang hininga dahil sa katatakbo ko kanina.

"Who are you?"

Nanlaki naman kaagad mata ko dahil sa gulat. Dahan-dahan ko na rin inangat ang mukha ko at mas lumaki pa ata ito.

"I'm asking you, Miss! Who are you?"

Sa mga tanong nila ay wala akong nasagot dahil nakatitig lang ako sa kanila. Akalain mo nga naman? Try mong pumasok bigla sa isang kuwarto na ang nilalaman pala nito ay MGA GUWAPO!!

Pero teka! Yung apat sa kanila.. familiar sila saakin.

I stared at them for almost two minutes, checking kung maalala ko sila and then I was right. I know them.

I smiked upon realizing na kilala ko nga talaga sila. Who would have thought na sa ganitong paraan pa kami magkikita, right?? Sarcastic please.

Alam kong nakilala na nila ako dahil nakita ko pang lumaki ang mata ng isa.

Haayyyyy--"O-ouch!" Pag daing ko dahil bigla na lang akong tinulak ng lalaki na nagtatanong saakin kanina patalikod sa pintuan.

"I'll repeat my question" may diin niyang sabi kaya bigla akong kinabahan. Kinorner niya ako at tinitigan sa mata kaya tinitigan ko rin ito. I glared at him so he smirked. "Who. Are. You!?"

Bulyaw niya kaya napapikit pa ako sa lakas ng boses niya. Jusme guwapo sana!! Arrogante naman!! Huhuhu.

"Let her go Kleid (Kl-a-id)" napatingin naman kaagad ako sa nag salita at wow, and kaibigan ko pala dati ang nag salita.
I smirked in disbelief at what he just said. Sinabi niya ba talaga iyan??

"Do you know them?" He asks and glared at me

"I don't" tinignan ko naman sa mata ang mga dati kong kaibigan at halata sa kanila na nasaktan sila sa sinabi ko.

*booggsshhh! Knock knock!!*

Tinulak ko naman ng malakas ang lalaking nakakorner saakin at tinignan ang pintuan. Hinintay ko munang dumami ang katok nila sa may pinto bago ko ito buksan.

I smiled in victory ng makita ko silang mahulog isa-isa sa may sahig, sa tapat mismo ng pintuan.

Aalis na sana ako para tumakas ng bigla akong makaramdam ng may humawak sa magkabila kong braso.

"Max.. sorry" dinig kong bulong nila kaya tinignan ko sila isa-isa. I know it's too late but I just knew that at this moment, pain is visible in my eyes.

"Sorry? Sana dati niyo pa ginawa yan" I smiled sadly and shrugged my arms and shoulders to let go af their grasps.

What the heck haayyyy (=____=*) I just sighed and stopped nang mag ring ang phone ko.

*Patrick calling*

Hindi ko alam pero pagkakitang pagkakita ko sa pangalan ni Patrick ay literal na kinabahan ako. Oh no ano nanaman bang ginawa ko?! (//^\\)

*********
Is it nice?? Hehehw please vote and comment ^___^