Geceniz güzel olsun. Öncelikle geç gelen yb'lere değinmek istiyorum. Eğer elimde olsa emin olun her gün saatlerce yazabilirim fakat okul yüzünden malesef olmuyor. Yani bu durumdan en az sizin kadar şikayetçiyim
Sizin için sürpriz bir son koydum umarım beğenirsiniz
Yorumları ve voteleri unutmayın
Geceniz güzel olsun XO XO
"Ne yapacağız?" Diyerek çığlık attım
Bir yandan Jamie hızlıca üstümü giydiriyordu
"George. Ne kadar süremiz var?"
"Belki 30 saniye. En fazla 1 dakika uzatabilirim"
"Elinden geleni yap"
George gittikten sonra daha da panik oldum
"Ah. Beni görecek Jamie. Burada yapmamalıydık"
Elleriyle yüzümü avuçlayıp kendine bakmamı sağladı
"Sakin ol. Bir şey olmayacak tamam mı? Bana güveniyor musun?"
Hiç düşünmeden "Evet" dedim
Gülümsedi ve beni hemen ayağa kaldırdı. Ayakkabılarımı elime verdi
"Kapıdan çıkarsan seni görür"
Etrafta saklanabileceğim bir yer aramaya başladı
Sakin kalmaya çalışsa da onun panik halini de görebiliyordum. Bir elini saçlarının arasından geçirdi
"Tamam. Ben sandalyede oturacağım. Sen de yerde, benim tam arkamda olacaksın"
"Ya sana doğru gelirse?"
"Onu durdururum. Merak etme. Hadi. Neredeyse gelmek üzeredir"
Biz yerimizi aldıktan sonra birkaç saniye sessiz kaldık.
"Jamie" diyerek fısıldadım
"Efendim" O da fısıldıyordu
"Halimize bak"
Gülmeye başladık. Sonra ben tekrar ciddileştim
"Eğer görürse.. Öylesine biri olduğumu ve istifa edeceğimi söyleyeceksin"
Ben cevap vermesini beklerken kapı açıldı. Kalbim o kadar gümbürdüyordu ki sesi tüm odada duyuluyor sanıyordum
"Günaydın Jamie"
"Büyükbaba. Bu şerefi neye borçluyum?"
"Bilmiyormuş ayakları yapma. George denen yılışık şey kesin haber vermiştir"
"Kötü bir niyeti yok"
"Senin dışında herkese kötü niyetli"
"Bu benim için iyi bir şey"
Ayaklarını görebiliyordum. Tanrım.. Birkaç adım olduğu yerde dolandı.
"Neden eşyaların yerde?"
İstemsizce elimi ağzıma kapattım yoksa çığlık atabilirdim. Nasıl unutabilirdik?
Jamie koltuğunda geriye yaslanınca üzerime eğilmiş oldu. Bir kolunu aşağı sarkıtıp elini tutmam için işaret yaptı. Kararsızlıkla da olsa tuttum
"Bugün biraz gergindim. Dağıttım"
Sesi çok sakindi. Gerçeği bilmesem ben bile inanabilirdim. Başparmağıyla elimi okşuyordu ve bu bana güven verdi. Hatta sakinleşmeye bile başlamıştım
