Welcome to the University

[10] Ryder's (ii)

Η διαδρομή μου φάνηκε ατελείωτη.

ΑΤΕΛΕΊΩΤΗ.

Αλλά έφτασα.

Μισή ώρα καθυστερημένη.

Το μαγαζί ήταν σχετικά απομονομένο, σε σχέση με τα άλλα κατά μήκος της παραλίας. Ήταν μια μικρή παραλία, γεμάτη άμμο, και το κύμμα χτυπούσε έντονα επάνω της και τότε ένιωσα τον αέρα να γδέρνει το δέρμα μου.

Και αφού τελείωσα την ποιητική περιγραφή της παραλίας, κατάλαβα πως είχε ΨΩΦΟΚΡΥΟ εδώ πέρα, και έψαχνα το κινητό μου για να καλέσω την Σοφία, γιατί εγώ, μόνη μου, σε αυτό το μαγαζί, δεν μπαίνω.

Χωρίς ιδιαίτερα εξωτερικά χαρακτηριστικά, μαύροι βαμμένοι τοίχοι και μια φωτεινή επιγραφή "Ryder's". Είχε μια μικρή βιτρίνα που ήταν μια μικρή αποκάλυψη του πανικού που επικρατούσε εκεί μέσα. Πλησίασα λίγο ακόμα προς την είσοδο του μαγαζιού, και με το που άκουσα να παίζει από τα ηχεία το "Sweet Child O' Mine", η αυτοπεποίθηση μου τονώθηκε για τα καλά.

Το μαγαζί μέσα, ήταν ΤΕΡΆΣΤΙΟ, πολύ μεγαλύτερο από ό,τι φαίνεται απ' έξω. Οι τοίχοι στην είσοδο ήταν καλυμμένοι με δίσκους βινυλίων διαφόρων ροκ καλλιτεχνών, αναμεσα στους οποιος βρκισκοταν διασκορπα τραπεζακια. Στο μέσο του τετράγωνου χώρου και αριστερά βρισκόταν ένα τεράστιο, ατελείωτο μπαρ, και με μια γρήγορη ματιά παρατήρησα τέσσερις μπάρμπαν που σέρβιραν τους πελάτες. Και στο βάθος, βρισκόταν μια σκηνή με διαφορά μουσικά όργανα, κάτω από την οποία άνθρωποι καλυμμένοι με τζιν, δερμάτινα κολάν και τζάκετ και ροκ στάμπες χόρευαν στα τραγούδια που έπαιζαν από τα ηχεία.

Εκείνη την στιγμή, ένιωσα ένα χέρι να τυλιγεται από την μέση μου.

Και πάνω που γύρισα να χώσω μπουνιά στον ανώμαλο που τόλμησε να με ακουμπήσει, άκουσα μια γνώριμη φωνή.

"Ηρέμησε κοπέλα μου!", μου είπε η Σοφία και γέλασε, σηκώνοντας τα χέρια ψηλά.

"Σορρυ, μην με αιφνιδιάζεις έτσι σε μέρη σαν και αυτά", χαμογέλασα απολογητικά.

"Καταλαβαίνω, μην ανησυχείς, πάμε να γνωρίσεις τον Ryder.", πρότεινε και με καθοδήγησε ανάμεσα στους μεθυσμένους από το ποτό και την μουσική και άλλες ουσίες που δεν ήθελα να ξέρω, και μπήκαμε σε ένα δωμάτιο δίπλα από το μπαρ.

"Απλά για ξέρεις, είναι λίγο φρικαρισμένος. Δεν έχει έρθει το συγκρότημα που παίζει εδώ."

Τώρα που ξεφύγαμε λίγο από τον πανικό, παρατήρησα πόσο όμορφη ήταν η Σοφία. Τα κόκκινα μαλλιά της έπεφταν σε μπούκλες πάνω στους ώμους της. Φορούσε μια μαύρη, εφαρμοστή μπλούζα με την στάμπα του μαγαζιού, ένα μαύρο δερμάτινο κολάν και ένα βραχιόλι με τρουξ στο χέρι της. Είχε βαφτεί έντονα, και κατάλληλα για αυτό το μέρος, και έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται αν θα μπορούσα ποτέ να είμαι τόσο σέξυ.