Life is strange: Chrysalis

Dana-Drama

Als ik het gebouw binnenloop, komt gelijk de typische geur van de gang mijn neus binnen. Ik vind het persoonlijk best een lekkere geur; het ruikt een beetje naar mijn oma's huis in combinatie met oude boeken en nieuwe kleren. Eigenlijk is het gebouw van de girls dormitories een lange gang met links en rechts de kamers. Alleen helemaal rechts achter is nog een deur die naar een ander gedeelte met kamers leidt. Mijn kamer is gewoon in het gang-gedeelte. Links in het midden is een deur. Daar zijn de toiletten. Tegenover die deur is ook nog ander klein gangetje. In die gang is nog een deur. Daarachter zijn de douches te vinden. Ik douche meestal 's ochtends. Dat vind ik veel fijner, en bovendien is het dan rustiger. Helemaal achterin zijn trouwens ook nog een tv lounge, een hok met wasmachines en drogers, enzovoort. Ik loop naar mijn kamer. Ondertussen komen Taylor en Courtney langsrennen. Taylor rent voorop en Courtney achter haar aan met de handdoeken voor Victoria. Ik hoor Courtney nog net iets zeggen, maar ik versta niet precies wat. Ik geloof dat het iets was van: Schiet op! Victoria gaat echt boos worden, omdat we er zo lang over gedaan hebben.. Zelf moet ik ook een beetje opschieten, want Warren staat al een poosje op me te wachten. Dus ik loop daarom snel mijn kamer binnen. Ik zal hem even beschrijven.

Op de grond ligt een groot, zwart kleed met een witte tekst erop. Als je binnenkomt, staat rechts in de hoek (de hoek naast de deur) mijn bed. Het is een donkerbruin bed van hout. Het dekbed is wit en het heeft roze en zebra-print vierkantjes erop. Op mijn bed liggen 4 kussens: 2 paarse, 1 blauwe en een rode met witte bloemen erop, die niet helemaal matcht met mijn dekbed. Ook mijn teddybeer ligt op mijn bed. Hij ligt zielig tegen een van de paarse kussens aan. Ik heb hem al sinds mijn 4e en hij mist inmiddels een oog. Naast mijn bed staat een groen kastje met een paar boeken erin. Aan de muur (kant van de deur) hanger een paar tekeningen en mijn spiegel. Mijn muren zijn trouwens wit. Behalve de achterste muur. Die is van baksteen. De vloer is donkerblauw. Aan de rechter muur bij mijn bed hangen al mijn polaroid foto's. Er hangen ook lampjes. Van die witte bollen. Ze geven altijd zo'n gezellige sfeer in mijn kamer. Achter mijn bed staat een klein houten kastje met 3 lades. Op het kastje staat een radio en nog een beetje troep. Boven het kastje hangt nog een kastje. Hierin liggen vooral boeken, cd's en films. Ergens in het midden van mijn kamer ligt een paar schoenen. Aan de rechter muur, nog verder achter het kastje hangen foto's van vroeger en een paar posters. Helemaal rechts achterin staat tegen de bakstenen muur mijn bureau. Op mijn bureau staan mijn laptop en een klein lampje. Voor de rest ligt en nog een fotoboek en allemaal kleine briefjes. Links naast mijn bureau staat nog een kast. Hierin bewaar ik nog meer films, boeken en allemaal rotzooi. Op de kast staan een pennenbakje, een spiegeltje en een plant. Vlak voor het kastje liggen nog een paar kleren. En tussen de kast en mijn bureau in, waar nog een beetje ruimte over is, staat een stapel met cd's. Links naast de kast staat mijn grote kamerplant die ik 'Lisa' heb genoemd. In de achterste hoek links staat een grijze prullenbak en mijn groene rugtas staat ertegenaan. Boven de prullenbak en tas is een raam. En iets naar rechts nog een. Het raam boven de prullenbak staat een beetje open voor de frisse lucht. Op de vensterbank ervan staan een ventilator en een flesje water. Dat flesje gebruik ik meestal om Lisa water te geven. Tussen de twee ramen in hangt een poster van een leuke film. Rechts van het rechter raam hangen nog een paar belangrijke brieven en notities. Dan gaan we naar de linkerkant van mijn kamer. Helemaal achterin tegen de witte muur aan, hangt een klein, wit kacheltje. Boven de kachel hangt een grote foto in het zwart-wit. Links naast de kachel staat een (beetje scheve) lamp. Voor de lamp staat een klein, groen tafeltje waarop een paar papieren liggen en een glaasje water staat. Naast het tafeltje staat een bank. De bank is van hout, maar het zitgedeelte is van een donkerblauwe, zachte stof. Op de bank liggen een paar kussens en een boek. Boven de bank hangen nog een paar foto's en posters in zwart-wit en in kleur. Tegen de linkerkant van de bank aan, staat mijn gitaar. En dan het laatste: mijn kledingkast. Die staat voor de gitaar, in de hoek. Hij is wit en ik heb mijn lesrooster op de zijkant geplakt. In de kast hangen rechts al mijn kleren. In het linker gedeelte liggen nog allemaal overige spullen.

Als ik naar mijn bureau loop, zie ik al dat er een geel briefje ligt die ik er zelf niet heb neergelegd. Ik lees meteen wat erop staat.

''Hey meid, ik heb je USB-stick geleend, zodat ik wat films kan kijken terwijl ik studeer. Als je hem weer nodig hebt, kom dan gewoon naar mijn kamer xoxo D.''

Die is overduidelijk van Dana. Geweldig.. Nu moet ik ook nog langs Dana's kamer voordat ik naar Warren toe kan. Als ik mijn kamer uit kom zie ik Juliet. Ze komt uit Dana's kamer en doet snel de deur op slot. ''Je kan er nu niet uit, Dana! Dus vertel me de waarheid, of verrot daarbinnen,''  hoor ik Juliet zeggen. Wat zou daar aan de hand zijn? Hebben Dana en Juliet weer ruzie? Welkom bij 'The real drama queens of Blackwell'.. Ik loop er meteen heen om met Juliet te praten.

''Hey, Juliet, is alles oké?'' ''Oh ja, Max. Ik heb Dana in haar kamer opgesloten, omdat het 'oké' gaat,'' zegt ze sarcastisch. ''Wat heeft ze gedaan?'' ''Wat heeft ze NIET gedaan? Dana heeft seks gehad met mijn vriendje.'' ''Pijnlijk.. Hoe kwam je erachter?'' ''Uh, waarom maakt dat jou uit? Waarom vraag je dit eigenlijk aan mij? Je praat nooit, je loopt alleen een beetje rond met je camera.'' ''Dat is waarom ik nu met je praat.'' ''Wat is mijn achternaam?'' Uhm, dit weet ik niet helemaal meer.. Ik geloof.. ''Uh. Juliet.. Mason.'' ''Dat was zeer triest. Bedankt voor je bezorgdheid, 'Max Caulfield'. Trouwens, het is Juliet Watson.''  

Oké, dat ging niet helemaal goed. Ze wil nu vast niet meer met me praten, en ik kan niet naar Dana toe. Maar... Ik weet nu wel haar achternaam. Je kan het al raden. Ik ga rewinden om wel de goede achternaam te zeggen. Binnen een paar seconden ben ik terug bij het stukje dat ik net bij Dana ben aangekomen om met haar te praten. Ik begin het gesprek op dezelfde manier.

''Hey, Juliet, is alles oké?'' ''Oh ja, Max. Ik heb Dana in haar kamer opgesloten, omdat het 'oké' gaat,'' zegt ze sarcastisch. ''Juliet Watson, waarom zo gemeen?'' ''Ik ben gevleid.. Ik had niet verwacht dat je mijn volledige naam zou weten.'' ''Uh.. Natuurlijk weet ik dat wel.'' ''Dank je.. Ik heb Dana in haar kamer opgesloten, omdat ze seks heeft gehad met Zach, mijn vriendje. Ongelofelijk.'' ''Hoe weet je dat?'' ''Ik heb het gehoord van Victoria Chase. Je kent haar wel.'' ''Dat kan je wel zeggen, ja.. Maar, waarom zou Dana het met jouw vriendje doen?'' ''Volgens Victoria zou Dana alles doen om met iemand te daten.'' ''Volgens Victoria? Oh..'' ''Ze heeft hen betrapt in Dana's kamer. En Zachary neemt zijn telefoon niet op. Als Dana het toegeeft, kan ze gaan. Naar de hel.'' Gelijk daarachteraan roept Dana iets uit haar kamer naar mij. ''Max, ik zweer dat ik NIKS heb gedaan! Maar, ik weet zeker dat Victoria het heeft gedaan! Ik weet dat het bewijs ergens in haar kamer is!''

Ik kan dus Dana helpen.. En naar Victoria's kamer gaan om uit te vinden of ze het persoon is waarvan ik hoop dat ze het niet is.