Gökyüzü güneşi bir celsede boşar

Vazgeçemedim

Öyle anlar var ki, hep onu istediğin.
Öyle anlar var ki, delice nefret ettiğin.

Ben hem istedim, hemde nefret ettim.
Ama asla vazgeçemedim.

Kırdım, kırıldım. Hakedilen herşeyi fazlasıyla tattım, ama bi okadar da tattırdım.

Amacım mı ?
Sadece güneşimle mutlu olmaktı.
Gülüşlerine ortak olmak, mutluluğu beraber yazıp beraber yaşamak, her anını yanında olmasam bile yanındaymış gibi hissetmek, istediğim an o aşık olduğum ela gözlerine bakabilmek, başımı göğsüne yasladığımda kalp atışlarını dinlemek, en önemliside sevmek sevilmek.

Tek amacım buydu, yanlış yollardan doğru kararlara ulaşmak. Ne kadar taşıyabilir ki bu yol seni? Ne kadar yaklaştırabilir amacına?

Ben yanlış yollarla doğruya koştum, ama ne vakit yetti nede inanılmayan sevgim. Her yaklaştım dediğimde, bir adım daha uzaklaşmışım meğer. Ben bunu bilemedim ki, ben bunu hissedemedim. Gözüm kulağım kapalı sadece güneşime koştum. Ne yaptıklarımı düşündüm nede yapılanları. Ben böyle olucağını düşünemedim ki.

Sadece sevdim, nefret ettim.

VAZGEÇEMEDİM ..