Gökyüzü güneşi bir celsede boşar

Sessizlik.

Ben yapamadım. Sessiz kalmayı beceremedim, herşeyin daha kötü olucağını bile bile susmak yerine sadece karşılık verdim. Sevdim, çok sevdim. Onca şeyi affetmesini diliyicek kadar , herşeye göz yumucak kadar çok sevdim. Eğer düşüncem '' eşitlikse '' biz herşeyi eşitledik. İnsan acısını eşitlemek için uğraşır mı ? Karşılığını vermek için sevdiği insanı kırıp dökmeyi göze alır mı ? Tabi üzerinde durmamız gereken tek konu.
''seviyormuydu ? '' sanmam. Sanmıyorum da. Acılar eşitlendi. Ne değişti ? Güneş yaşadığıyla kaldı gökyüzü ise içten içe kendini suçlamakla. Sessiz kalamadı. Canı yandı, kırıldı ama yine sessiz kalamadı. Sonuç mu ?

gökyüzü güneşi değilde , güneş gökyüzünü bir celsede boşadı...