Ian stayed at his condo all day. He tried not to think about what he heard, tried not to feel so stressed about it but no matter how hard he tried, it was no use. He just can't help thinking about what could have been and could not.
Malalim na ang gabi, pero hindi pa rin nag papahinga si Ian. Nakatayo lang siya sa isang sulok, nakaharap sa bintana at nakatanaw sa kawalan.
Ian: shin, shin, shin. Bakit ba mahal kita?
( let out his phone and stared at a picture of Shin. )
Ian: ang ganda ganda mo kasi e. Yung mga mata mo, sobrang nakakainlove. Yang ngiting yan, na dati ako ang rason, pero ngayon, hindi ko alam kung I still can win that smile.
And then he started singing, pero mahina na lang na siya lang ang nakakarinig.
( 🎶🎵 YOU 🎵🎶 )
Pero, napatigil na din kaagad, nung tinawag siya ni Manang.
Manang: Sir, di pa po ba kayo matutulog? Meron pa po kayong rehearsals bukas.
Ian: di pa po ako inaantok e.
Manang: napansin ko po na parang malungkot kayo nitong mga nakaraan na araw. Sir, kung may problema po kayo, pwede niyo naman po akong lapitan at mahingan ng tulong.
Ian: salamat po Manang. Pero, kasi there is this girl...
Manang: ayun. In love naman pala kasi. Haha.
Ian: hahaha. Manang talaga. Pero kasi there is this girl, I like. And I think I am deeply in love with her, again. Nasabi ko na sa kanya na mahal ko pa rin siya. Sa tingin mo manang, may chance pa kaya ako sa kanya?
Manang: e, bakit naman po mawawalan ng chance. E, gwapo ka naman, mabait, may talent. Bakit naman po hindi?
Ian: kasi... She's with someone else.
Manang: ( pause for a moment. ) edi, baka po... Hindi pa ito yung right time.
Ian: yun nga din po yung lagi kong naiisip. Kaso, kelan pa yung right time? Hindi naman ako pabata.
Manang: alam ko naman yun, Sir. Kaya nga po diba may tadhanang sinasabi.
Ian: minsan, naiisip kong unahan na lang ang tadhana. Kasi, parang its taking too long.
Manang: hindi po natin pwedeng unahan ang tadhana. Kasi, lahat naman po ng ginhawa, nagmumula sa sakit, sa pagtitiis. Baka po, konting panahon na lang. Wag ka na lang po sumuko. Malay niyo po, sa hindi niyo inaasahang oras andyan na siya. Siya na mismo yung lalapit sayo.
Ian: sana nga, Manang. Mahirap din kasing umasa na wala kang pinanghahawakan, kundi yung past.
--------
Kinabukasan...
"Hindi ako naffall... " paulit ulit na naalala ni Ian ang mga salitang iyon.
Nakahiga lang si Ian sa kama, at nakatulala lang sa ceiling. Biglang may narinig siyang kumakanta.
Ian: ( smiled. )
Sa labas ng room, nagpapatugtog si Manang ng radyo. Pero parang may kasama ito na kumakanta.
"Ikaw talaga'y ibang-iba
Sa lahat ng nakilala
Sana ay ikaw na nga
Sana ay ikaw na nga"
Ian: timing talaga ang sound trip ni Manang... Haha. ( bumangon na si Ian at lumabas na nang room niya. )
--------
Manang: Ay! Sir! Good Morning po!
Ian: Morning! May kasama po ba kayo dito kanina?
