Μυστικά

Κεφάλαιο Τέταρτο

Η Ηρώ κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη και μετά χαμογέλασε. Το είδωλό της της το ανταπέδωσε όπως και το πονηρό κλείσιμο του ματιού. Είχε βάλει ένα επίσημο λευκό φόρεμα, όχι πολύ κοντό για να σκανδαλίσει τη μάνα της, ούτε και μακρύ όμως, ήταν ένα που της πήγαινε και κολάκευε. Από την πρώτη στιγμή που είχε δει τον Μαξιμίλιαν είχε νιώσει μια ακατανίκητη έλξη για εκείνον. Στην αρχή ήταν καθαρά σεξουαλική αλλά μετά τις ώρες που είχαν περάσει μαζί το απόγευμα ένιωθε ότι είχε βρει κάποιον ξεχωριστό και για χάρη του και μόνο είχε απόψε ντυθεί τόσο καλά... Και ίσως θα γδυνόταν κιόλας.

Τις σκέψεις τις διέκοψε ένα χτύπημα στην πόρτα του δωματίου της.

-Ναι! είπε.

Η Μαρία μπήκε στο δωμάτιο. Φορούσε ένα απλό παντελόνι και ένα πουκάμισο.

-Α ντύθηκες καλά βλέπω, είπε στην αδερφή της.

-Ναι, είπε η Ηρώ, εσύ όχι;

-Γιατί; Για να μας επιδεικνύει η μητέρα; Ή μήπως εγώ... Τέλος πάντων. Εσύ καρδιά μου ντύσου. Υπάρχει ένας άνδρας που σε περιμένει κάτω.

-Θα μπορούσε και εσένα, μην αφήνεις την μητέρα μας να σε καταρρακώνει.

-Το κακό είναι ότι δε λέει κάτι που δεν έχω σκεφθεί Ηρώ, και όπως βλέπεις δεν πέφτει και έξω.

-Στην εκκλησία όμως εγώ άλλο κατάλαβα, είπε η Ηρώ, και να σε πληροφορήσω ότι ο Μαξιμίλιαν τον έχει σε εκτίμηση. Είναι ένας αξιόλογος άνθρωπος.

-Το ξέρω, μίλησα μαζί του και μετά. Με σύστησε σε μια κοπέλα της ομάδας τους, φοβερή! Θα ήθελα να ήμουν τόσο θαρραλέα και ανεξάρτητη! Τι νόημα έχει; Θα φύγουν αύριο.

-Και ποιος μας εμποδίζει να κρατήσουμε επαφή; Μαρία, πρέπει να βγεις από το καβούκι σου. Να πάψεις να υποχωρείς. Και αρχίζουμε από τώρα, πήγαινε να βάλεις κάτι πιο επίσημο και θηλυκό.

-Όχι, δεν χρειάζεται.

-Τι είπαμε μόλις;

-Να μην υποχωρώ, ε δεν υποχωρώ.

Η Ηρώ γέλασε με ένα κρυστάλλινο γέλιο και η αδερφή της τη μιμήθηκε.

-Δεν έχεις άδικο αλλά εμένα να με ακούς. Πήγαινε και θα έρθω και' γω να δούμε τι θα βάλεις.

Η Αδαμαντία Σκληρού είχε καθίσει στην κορυφή του τραπεζιού. Δεξιά και αριστερά της είχε βάλει τις κόρες της. Δίπλα στην Ηρώ καθόταν ο Μαξιμίλιαν Κλέητον. Δίπλα στην Μαρία ο πατέρας Σαμουήλ και μετά οι υπόλοιποι καλεσμένοι ως που στην άλλη άκρη του τραπεζιού καθόταν ο Ντούντας ως ο τοπικός άρχοντας.