The Vampire's Baby

Chapter 9

Chapter 9

Cassandra's POV

"I'm fine, really. Dapat nga ako ang nagsisilbi sa'yo. I'm your little slave, remember?" I jested.

He didn't even smile, kumunot pa nga ang noo nya.

Simula nung sinabi ko yung dalawang salita na 'yon, hindi na sya umalis sa tabi ko at paulit-ulit na niyang tinanong kung okay lang ako. At paulit-ulit ko din namang sinagot na maayos na ang pakiramdam ko.

"It is my fault that you're in this state now so just let me do this for now," he said in a very serious voice that made me flinch.

Tumango na lang ako. Siguro nakokonsensya sya sa mga nangyari, wala naman akong magawa kundi hayaan sya. Kung ito ang magpapagaan sa loob nya, bakit hindi? Isa pa, pakiramdam ko kasalanan ko rin 'to, may parte rin ako sa nangyari.

"Don't think too much and just rest. Where the hell is Voltaire? You're going to die of starvation," he said sounding exasperated.

"Medyo nagugutom na nga rin ako," nakangiti kong sabi.

Hindi nya inalis ang tingin nya sakin at hinawi ang aking buhok. His eyes are filled with unsaid words that my mind can't interpret.

"Rest for now," he stood up. "I'll be back," then he was out of the door.

-

Ilang sandali pa ay dumating si Cilla ng may dalang pagkain. To say that I ate all of it was an understatement. I was beyond starving.

"Kung nagugutom ka pa ay ipapakuha kita. Mukhang kailangan mong magbawi ng lakas."

Namula nalang ako sa kahihiyan. Pinanood niya kasi ako habang inuubos ko lahat ng pagkain na dala niya.

"Wag ka nang mahiya. Isa pa, tatlong araw kang nakaratay. Kung hindi nga tumitibok ang puso mo ay aakalain kong patay ka na," sabi niya.

"Ganoon ba kalala ang nangyari? Oo may kakaiba akong pakiramdam pero ayos naman ako. Kung hindi nga sa sakit na iniinda ko sa aking likod at mga pasa sa katawan ay aakalain kong nakatulog lamang ako ng mahaba."

Paliwanag ko sa kanya. Napansin ko rin ang pag-aalala nilang lahat sa akin at habang iniisip ko ito ay saka ko lamang napagtanto ang lahat.

Hindi ako basta natulog, nasaktan o naaksidente.

Nakipagtalik ako sa Prince. Kay Carlisle.
He bit me and it hurt, but I liked it.
And that's what makes me feel sick.

It's not like he raped me or something but he just bit me on my carotid - I should be dead by now but I'm not and now I'm dealing with a truth slap that I just had sex and I almost died.

Tumayo ako at nagtungo sa banyo. Tinitigan ko ang sarili ko at ang mga pasa sa balat ko. Halos pawala na. May dalawang  maiitim ba bilog sa aking leeg kung saan niya ako kinagat, marahan ko itong hinawakan. Hinintay kong makaramdam ako ng kahit kaunting sakit o kirot pero wala.

It's healed. I'm healed.

This weirdness is making me feel sick. I ducked down at the lavatory and threw up.

That felt good.

"Cassandra?"

It's Prince's voice. Mabilis kong tinignan ang repleksyon ko sa salamin. I look... alive. Lumabas ako at nakitang nakatanaw siya sa bintana. Wala si Cilla sa kwarto.

He's in his usual stance - holding his other hand behind his back.

"Prince?" Tumingin s'ya sakin na tila alam nya kung anong iniisip ko. Napangiti ako at kumunot naman ang noo niya.

Napakisig na prinsipe.

Bumalik na naman ang reaksyon niya sa nagising seryoso. I wonder why.

"You're back," I said.

"I'm going downtown," he said calmly. Like he's just stating a fact.

"Oh. Okay."  Now, he's glaring.

"What?" tanong ko sa kanya. Moody Carlisle.
"You want me to come with you?"

"Only if you want to," he said looking away. At kung hindi ganoon kaseryoso ang mukha nya, iisipin kong nahihiya s'ya.

"Of course. I'll come with you," I said with a smile.

Nagulat ako ng may biglang nagsalita.

"Will she be okay?"

Si Grey na nakasandal sa doorframe.

Lumapit ako sa kanya at pinitik s'ya sa noo.

"Palagi mo nalang akong ginugulat!" pabulong kong sabi.

Kumunot ang noo nya at nag-pout. Natawa nalang ako sa reaksyon nya. Para siyang bata - ang cute.

Prince Carlisle cleared his throat and glared once again.

"Will you be okay if you come? You can stay if you want." He said in a serious, with a hint of concern, tone.

"O-oo. Gusto ko rin makita ang downtown at makalanghap ng sariwang hangin. I've never been outside since - since I came here."

"Okay. I'll let you know when we're leaving," he said then turned to Grey. "And learn how to knock on the goddamned door, Voltaire."

"What? It's not close anyway." But when Carlisle glared at him. "Of course! I'll knock on the door next time, your highness." He looked at me, winked and left.

Nakita ko namang nakatingin sa Carlisle sa akin - sa aking leeg kung saan may bite marks. Bigla namang umakyat ang kamay ko para takpan marka.

"It will disappear later on. And now that you've been marked, no vampire will even dare touch even the tip of your hair, I promise you that."

He said and I believe him.

"Be ready," then he left.

-
College is stressful, but essential.
Study hard babes.

To my friend, Danica Martin, I love you, I miss you and please, be okay. If there's heaven, please be there.

Love, Atz.