MNG3: "The Revenge Of A Broken Goddess"

MNG3-1 "FLASH BACK!"

MNG3-1 “flash back!”

 

 

 

 

LUCAS’POV

Isang buwan palang ang nakakalipas…

Isang buwan palang mula ng masaktan sya ng sobra…

We thought mawawala sya saamin,

Akala ko katapusan na nyA, but i was wrong…

After she kiss padilla that day, after that good bye kiss… nakita namin syang madaming dugo.. we though she will die, but those blood, those scary blood was not from her.

PLASH BACK..

I was sleeping with chandrea, pero ng akapin ko sya ay wala na sya sa tabi ko… agad akong bumaligwas sa pag kakahiga, everyone was sleeping.. pero ang nakaagaw ng pansin ko ay si khorinne, nag prisinta syang mag bantay sa labas ng bintana ng hospital room ni chan. Pero ngayon nakaupo sya at walang malay sa may bintana..

“shit! Khorinne!” I shout. Lahat sila ay nagising even jeron, di ako nag tataka kung bakit lahat ay mahimbing sa pag kaktulog, ilang araw na tulala lang si chan, ilang araw syang wala sa sarili.. she was hurt.. very much hurt… sabi nila jeron mas malala anng nangyayari sakanya ngayon, di sya nag sasalita, di kumakain, di din kumukurap, nakatingin lang sya sa kawalan. She was like that for 3 days or may be one week, di ko sigurado, kakarating ko lang galling sa bahay ng tatay ko,,

“anong nangyari lucas.???” Julia ask. Tinuro ko si khorinne, lahat sila ay nilapitan ito. Wala talagang puso itong si regina, inugug nya si khorinne para magising.

“where is chan???” khorinne slowly open his eyes…

“s-she scape..!”

 

“you let her???” jeron shouted.

“parang may magagawa ako pag nag wala yun.!” Sagot nito.

“where the hell is she???” I ask. Ginulo ko ang buhok ko, bakit ba di ko naramdaman ang pag alis nya sa tabi ko.. yakap ko na sya… nasaakin na sya pero pinakawalan ko nanaman.

“I think I know.!” Julia said. Lahat ng atinsiyon ay nasa kanya na. “sa school.!” Damn it.. kay padilla nanaman. We run toward the door, kanya kanya na kaming takbo at pasok sa mga sasakyan namin, tinawagan ko agad ang mga gang mates ko to locate chan… di naman ako nabigo.. and 30 minuts na byahe pap[unta ng school from the hospital ay nagawa kong 5 minutes, nag aalala ako, natatakot ako sa pwede nyang gawin, sabay sabay din kaming nakarating ng school, I told them kung nasaan si chandrea. Pero nung makarating kami dun… the seen was so painful for chandrea…