Desílaty

H3

Pov Desílaty.

Ik kijk om me heen. Naar de plek waar ik tot nu toe bijna mijn hele leven lang opgesloten heb gezeten. Overal ligt stof en ik ben al een tijdje niet meer van mijn plek af gekomen. Ik heb pijn, en lang overleef ik het niet meer. Mijn ademhaling word langzaamaan zwaarder, maar ik heb het niet door. Opeens hoor ik een geluid. Het komt van buiten. Ik ruik in de lucht, en ruik een groep andere wolven. Met dat ik dat doe, voel ik mij licht in mijn hoofd worden. Ik sta op met het laatste beetje kracht dat ik heb, en ga in het verste hoekje van mijn kamer zitten. Ik ben bang. Vlak voordat alles zwart werd, hoorde ik stemmen bij de deur. Een trap tegen de deur zorgt bij mij voor een hele heftige hoofdpijn, en dat was het laatste wat ik kon hebben. Alles werd zwart voor mijn ogen.

Pov Beta Lucy.

Ik trap de deur in. De deur vliegt open, en een geur van bloed en verderf stroomt ons tegemoet. Ik moet even wennen aan het donker, maar met mijn weerwolven zicht kan ik alles zien.

"Blijf achter mij! Sta op de uitkijk dan ga ik binnen kijken"  Zegt ik, via de pack-link, op mijn Beta toon tegen het groepje achter mij. Ik zie er een paar knikken, en voor ik het zelf door heb sta ik in het midden van het kleine kamertje.

Ik concentreer mij op elk klein detail, en voel de aanwezigheid van de persoon. Ik hoor de ademhaling die steeds zachter wordt. Ik kijk om me heen en zie dan iemand liggen in het hoekje van de kamer. Ik snel mij er naar heen, en raak het lichaam zachtjes aan. Als ik haar aanraak, zie ik een hoop dingen gebeuren. Ik kijk in haar verleden. Een verleden die niemand wil hebben, en ik besluit om haar te helpen.

ik roep een leerling-krijger naar mij toe. "Pak haar vast en breng haar mee naar de roedel." Vertel ik hem op een manier die geen tegen spraak duidt.
Ondertussen mind-link ik mijn Alfa.
"Alfa! Ik en de krijgers hebben een meisje gevonden in het oude huis op de verlaten plek. Ik neem haar mee. Toen ik haar aanraakte had ik geen keus om mijn gaven te gebruiken. Het gebeurde gewoon. Dat is speciaal."  Spreek ik de Alfa toe. "Gooi haar in de kerkers, ik kijk wanneer ik tijd heb om haar te ondervragen."  Antwoord hij terug.

Ik gebaarde nog een andere krijger die moest helpen om het meisje te vervoeren. Langzaam brachten ze haar naar buiten. Ik en een paar andere krijgers namen zo veel mogelijk spullen mee naar buiten.

Hallo allemaal!

Op het moment wil ik weer gaan verder schrijven in dit boek! Maar dan heb ik jullie hulp nodig! Laat alsjeblieft weten wat je van het boek vind! Dan weet ik of ik op het juiste pad bezig ben!

XXX