Senin değilim

yeni hayat

ahh! gercekten de bunca yil sonra gercek babamla tanismak benim icin cok tuhaf olacakti.. annem beni babamla kalmaya zorlamisti. benim rahat edecegimi solemisti. artikda cemlere rahasizlik vermek istemiyordum. benim icin degisik bir ortam farkli olabilirdi. evet evet bu dusunceyi sevdim. farkli ortam farkli kisiler ve farkli bir hayat..

"calikusum ben sensiz napacagim"diyerek suratini asti. onca ay beraber kalmistik ve ayrilmak gercekten cok zordu.

"kaplan bu sehirden gitmiyorum ya, sadece aksamlari uyurken birbirimizi goremeyecegiz o kadar"

" ama ben sensiz nasil uyuyacagim calikusum?" ah bunlari soylemesi benim canimi daha cok acitiyordu. bende gitnek istemiyordum ama zorundaydim iste.

"boyle yapma kaplan, lutfen beni daha cok uzuyorsun"

" tamam tamam sen uzulme mutlu ol, gerisi onemli degil benim icin calikusum" canim arkadasim ya .. nasilda benim iyiligimi dusunuyordu. cok seviyordum onu cokk..

"seni gercekten cok seviyorum biliyosun demi?" dedim gulmeye calisarak.

"biliyorum guzelim. bende "

valizlerimi hazirladik ve arabaya bindik. bakalim gercek babam nasil biriydi? batin yilmaz nasil bir adamdi?

dusundugumde heycanlandim. bu isim bana tanidik geliyordu ama nerden?bu sorular aklimi kurcalarken bir anda evin onune geldik.

"artik sen git cem bundan sonrasi bana kaldi"

"senj burda birakmayacagim heralde?"

"evet birakacaksin kaplan. ben kendim girip onlarla yanliz tanismaliyim bu herkes icin daha iyi olur."

"seni birakmam asla selin"

"sacmalama ,hadi artik arabaya bin ve git lutfen"

kafasini onaylar bir bicimde salladi ve kucuk cocuklar gibi boynunu egdi arkasini dondu . arabaya tam binecekken

" seni seviyorum kaplan sakin unutma. her ne olursa olsun"dedim bagirarak

bir anda arkasini dondu. suratini gulumseyen bir ifade kapladi. bu gulusunu cok seviyordum, daha cok yakisikli oluyordu.

"bende seni seviyorum calikusu, her ne olursa olsun yanindayim unutma" dedi siritarak. ahh ben onsuz ne yapacaktim aksamlari? ona bu kadar alismisken..

taksiye bindi ve gitti. derin bir nefes icime cektim ve evin kapisina dogru yoneldim. heycanlanmistim , hemde fazlasiyla. sonucta kac yildir gormedigim bilmedigim babami gorecektim. cok garip bir histi. acaba ona baba diyebilcek miyim?

kapiyi caldim. ve calmamla beraber ayak seslerini duydum. simdi gelecegimi biliyorlarmiydi acaba?

kapi acildi ve karsimda benim boyumdan biraz uzun hafif toplu 40-50 yaslarj arasinda bir adam karsima cikti.

beni gorunce surati bir anda guldu.

"hosgeldin kizim!" diyerek bana sarildi. destur bismillah! bj neydi lan? beni onceden taniyormuydu bu adam da bu kadar samimiydi.

"me-merhaba "diyebildigim sadece. cunku ne soyleyecegimi bilemiyordum.

"gel kizim iceri, disarsi cok soguk usume " dedi ve beni iceri davet etti. ve bende yanindan gecip evi incelemeye basladim.

evleri siyah beyaz kirmizidan olusuyordu. cok sik aynalar ve deri koltuklar vardi. duvarlarda ya suslemeler yada tablolar vardi. evleri cok guzeldi gerckten. aile durumlari iyiydi heralde. cunku boyle bir oturma odasina sahip olmak icin gercekten cok iyi bir isinin olmasi lazimdi.

salonun ortasina gectim ve ayakta durdum. cunku ne yapacagimi bilmiyordum!

"gel kizim otur koltuga lutfen, ayakta mi kalacaksin?"

hicbirsey demedim ve oturdum.

"lutfen rahat ol kiizm artik burasi seninde evin " dedi. gercekten bana iyi davraniyordu. boyle bir sahne beklemiyordum.

"benim bir oglum var seninle yasit ve ayni okuldasiniz. onu cagirayimda tanisin. eminim cok iyi anlasacaksiniz " diyerek siritti.

"insallah" diyerek cevap verdim. sakin gozukmeye calisiyordum.

"ogluummm" diyerek bagirdi merdivenlere. sirtim merdivenlere donuktu bu yuzden onu gormek icin arkami donmem gerekecekti.

merdivenlerden ayak sesleri geldi ve kalbim bir anda hizli atmaya basladi.hayret niye boyle olmustu ki? karsimda ki bir canavar miydi yoksa?

bu aptal dusuncelerimden kendimi uzaklastirdim.

"selin?" bu ses tanidikti . hemde bu sesi biliyordum. arkami urkek urkek donmeye basladim.

siktir

ruya goruyordum heralde. bu kabus olmaliydi. beynim durdu bir anda ne yapacagimj bilemedim.

"selim?" dedim. azimdan zor cikmisti ismi.

"aa tanisiyormusunuz? ne kadar guzel. daha iyi anlasacaginiza eminim cocuklar. abi kardes gibi"

abi kardes gibi mi? allahim bu olanlar saka olmaliydi. lutfen gercek olmasin lutfen lutfen lutfen lutfen.

sonunda kendime geldim ve arkami dondim. selim bana siritirak bakiyordu. pis salak. evi cehenneme cevirecekti bana , emindim.

"selim, kardesine odasini goster istersen,evi gezdir "

"tabikide baba, buyuk zevkle "dedi pis ** beyinli. allahim nasil yasayacaktim ayni evde selimle! selim beni eski sevgilimdi! ne yani ben erkek kardesimle mi opusmustum? bunu dusunmek midemi bulandirdi. acaba bu evden kacmali miydim? ceme soylesem , kardesimin selim oldugunu soylesem heralde bjr dk tutmazdi beni bu evde. sonunda istemeyerekte selimi takip ettim. off ne yapacaktim ben? birisi de durumumu anlasin lutfen!

"sen benim kardesimsin he? olaya bak olaya.. gercek kan kardesimle sevgili oldum. cok garip bir his gercekden. soyle selin, sen ne hissediyorsun? dedi merakli bakislarla. merdivenleri cikiyorduk. ve bu soruyu sormasiyla ayagim takildi ve yere kapaklandim. allahim nasil kolum aciyordu bilemessiniz.

"hay *** . seni sersem ! senle ayni evde nasil yasayacagim bilmiyorum ve bu bizim yasadiklarimizdan sonra kardes olmamiz gercekten mantik disi birsey! aklimi nasil yerimden oynatmiyorum bilmiyorum"dislerimden tislayarak. canim cok acimisti. hemde cok

ayaga kalkmaya calistim ve selim kolumdan tutup yardim etmeye calisirken:

"birak kolumu, ben cikabilirim" diye bagirdim

"evet canim, belli oluyor. ayaga bile kalkamiyorsun kizim" dedi ve tek bir hareketi ile kucagina aldi. ona vurmaya basladim ama hicbir tepki vermiyordu. merdivenlerden cikiyorduk. beraber.

"su lanet merdivenler ne zaman bitecek??!"

"sakin ol sirin. bitiyor.." sirin mi? sirin ne ya? benim nerem sirin? salak bu. hemde suzme salak

"ne sirini be? bu nerden cikti?"

"aklima geldi ve senin adin artik sirin"diyerek gulmeye basladi.

"soylesene he sen ne tur bi salaksin?"

"senin salaginim guzelim. bu evde cok eglenicez.. cok"dedi siritarak. yuh sapik . ben senin eski sevgilin olmana rahmen kardesinim! ayni kanlari tasiyoruz. bide bunun solediklerine bak.

sonunda merdivenler bitti ve beni birakti. gercekten bir ara merdivenler hic bitmeyecek zanettim.

yurumeye basladik o arkadan ben onden gidiyordum.

"al bakalim sirin, burasi senin odan . insallah begenirsin. mobilyalari ben sectim. senin kardesim olduginu bilsem daha berbatlarini secerdim" dedi haince. sanki ben onun mobilarina kaldim hı

oda gercekten cok buguktu bir defa. kirmizi ve beyaz renkler cogunluktaydi. iki kisilik kocaman bir yatak , karsisinda benim butun hayatim boyunca icini dolduramayacagim bir dolap, dev gibi aynasi olan bir makyaj masasi ve kucuk esyalarla donatilmisti. gercekten cok guzeldi. buyulenmistim.

"begendin mi odani?"

"dogruyu soylemek gerekirse ,bayildim."

"begendigine sevindim kardesim. ozellikle ben sectim. sadece bu odada beraber yanliz kalacagiz senle" dedi pis siritisinla. gozuni bir anda bisey kapladi. bunu anlayamadim ama sundan kesin emindim.

bu evde gercekten cok sey yasayacktim.