The Social Networking [KathNiel]

Chapter 2: Christmas Break.

Hello there? Medyo natagalan itong kasunod medyo busy kasi ee. ^^ So eto na yung kasunod. Sana magustuhan niyo.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Minulat ko ang aking mata. Nasilaw sa liwanag. Tanghali na pala. O__O Malamig. Walang kayakap. Nag-iisa sa madilim ko’ng kwarto na nababalutan ng mga kurtina. Yakap yakap ang paborito kong unan. Nakakumot pa ang kalahating bahagi ng aking katawan. Walang balak bumangon.

“Haaaaaaaaaayyyyyy. Nakakalungkot talaga maging single.” :”/  bulong ko sa aking sarili. At ng may biglang..

*knock* *knock* tunog mula sa pinto ng aking kwarto.

“Ikari, wake up. Da pood is ready. It’s almost 10 in da murneng!” sabi ng englishera ko’ng yaya.

“Hahahahahaha! Kaw talaga Yaya you’re so nakakatawa. Kakaiba talaga accent mo eh. Tsaka it so aga pa kaya.” Sagot ko sa yaya ko habang tumatawa. :D

“Hahah. Ati naman eh. Gusto ka daw maka-usap ni Ma’am. Bilisan niyo daw po.” Sagot niya habang natawa narin.

“Ah okay sige po. Paki sabi nalang po na sandali lang at bababa na ko.” Sabi ko kay yaya habang inaayos ko ang sarili ko.

“Bakit kaya gusto ako’ng kausapin ni Mommy? Hmmm. Maka-baba na nga.” Bulong ko na naman sa sarili ko pagkalabas ni yaya sa kwarto ko.

Pagbaba ko ng hagdan. Nakita kong kumakain na ng breakfast si mommy. Sa isip-isip ko, 10 am na ngaun palang siya kumain. Anyareh? Kinabahan na tuloy ako ng berry light. Di naman ganun kasungit si mommy pero may time talaga na super duper sungit niya. Hahah. Umupo nalang ako malapit sa inuupuan niya. Naka-ready na din yung swiss choco marshmallow ko na paborito ko’ng iniinom sa umaga. Kahit yun lang ang inumin ko SOLB na SOLB na ko dun :3 Tinanong ako agad ni mommy..

“Anak, okay lang naman sakin kung tinatanghali ka ng gising, pero wag ka ng masyadong nagpupuyat. Look at yourself. Ang payat payat muna. Yang mata mo mas malaki pa ang eye bags mo ngaun. Hindi ba malapit na kayong magkita ni ANO?” sabi ni mommy.

“Whaaaaaaaaaaaat? Really mah?! T.T Ganun na ba ko kapanget? Wala naman po kasi akong magawa. Gustuhin ko man po na maglaro ng badminton sa court busy naman po yung mga inaaya ko. Kaya ang mag-OL nalang po ng maghapon at magdamag ang ginagawa ko.” Sagot ko ng may pagkagulat. Tsaka teka muna sino yung tinutkoy niya na makikita ko? OMEGED! Don’t tell me si ANO yun. Pano niya nalaman? Sino nagsabi? O_o

“Hindi naman sa ganun anak. Gusto ko lang alagaan mo ang saril mo. Alam mo namang busy ako sa work lagi kaya sana bawas bawasan mo muna ang pagbababad sa harap ng laptop huh? :) or else di mo muna yun magagamit.” Medyo natatawang sagot ni mommy.

 “Mah naman eh. Alam mo naman po na di ko kaya yun. Baka mabaliw ang anak niyo. Hahahahahah. Sige po I’ll try. ^_____^” Pabiro ko’ng sagot sa kanya.

Pagkatapos naming kumain ni Mommy. Umakyat na ko agad sa kwarto ko at binuksan ko na ang laptop ko para mag-OL hahaha. Poreber tamad! XD Una ko’ng binuksan ang fb ko para makigulo sa Newsfeed ko. :D Sunod naman ang twitter ko para i-tweet sa buong mundo na gising na ko. Hahaha. At ang panghuli ay ang blog ko. :3 Sa blog ko kung saan nagsusulat ako ng tungkol sa pagmamahal, pagkasawi, pagiging masaya, at minsan para makisabay lang sa kung ano man ang trending sa dash ko. Habang nakikigulo ako sa isang group ko sa fb. May isang lalaki na nag-comment sa post ko ng..

“:P” oo yang emoticon na yan.

“:P” ganun din ang ni-reply ko sa comment niya. K. parang ewan lang. Pero in fairness cute siya. >:D Hahah. ALAM NA! Nag-hi ako sa kanya. Nag-hello naman siya. At dito na nagsimula ang kulitan naming na mauuwi sa… ABANGAN. :P