Yok Olma Kapanı

Nakada Kim?

Kaçtığım evin salonunda düşüncelere dalmışken artık bir şeyleri anlamaya başlamıştım, Nakada benden bir şeyler gizliyordu. Bakışlarındaki keskinlik beni ürküttüğü için salonun kapısını kilitlemiştim, dışarıda artan siren sesleri korkumu daha da büyütüyordu. Peki ne yapacaktım? Korksam da o benim en iyi arkadaşımdı ve bana zarar vermezdi, hem onun gibi bir kedinin sadece bakışlarından korkmuş olmam içinde bulunduğum ruh halimden dolayı değil de neydi. Saatlerce salonun içerisinde miyavlamalarını dinledikten sonra kendime kızmış, ona üzülmüş ve en iyi arkadaşımı içeriye almak üzere kilitlediğim kapının kilidini açmak için oturduğum koltuktan kalkarak, kapıya, yani salonun kapısına doğru gidip daha sonra anahtarı çevirerek, kapının,yani  salonun kapısının kilitlenmesine son verip kapıyı yavaş yavaş açtım. Bana hüzünlü gözlerle bakan kedi dostum Nakada hemen kucağıma atlamamış yavaşça salonun içerisine girip bana küstüğünü göstermek istercesine yüzüme bile bakmadan uyuduğu köşesine geçmişti. Özür dilemek için köşeye doğru gittim. Fakat beni görünce üstüme doğru ani bir hamle yaparak yüzümü ve ellerimi cırmalamaya başlayan Nakada aniden beni öldürmek istercesine boğazımı şiddetle ısırmıştı. Ellerimle tutup fırlattım onu, her tarafım kanlar içerisinde kalmıştı. Kulağımın teki parçalanmıştı, bu kadar güçlü olamazdı bir kedi, bu imkansızdı, bu durumun arkasında bir şeyler olmalıydı. Kimdi Nakada? Benim arkadaşım mı? Düşmanım mı? Bir yaratık mı? Yok olmama az kala...