Zataczający się nastolatek przystął na chwilę, opierając się o słup. Z butelką, wypełnioną alkoholem, trzymaną w dłoni, zaśmiał się głośno i zaczął bełkotać coś do swoich znajomych, którzy wstawieni, równie z nim, śmiali się z doświadczenia, jakim jest wdychania tlenu.
Dorosły, od paru godzin chłopak udowodnił istnienie grawitacji, gdyż przez potknięcie się o własne nogi wylądował na ziemi. Kolejna salwa śmiechu nastąpiła w tym właśnie momencie, a wspomniany młodzieniec prawdopodobnie wyczuł komfort, czerpany z leżenia na zimnym asfalcie, albowiem z jego braku reakcji wynikało, że nie śpieszy mu się ponowne wstanie. Tym bardziej, że jego cenny napój wylał się kawałek przed nim i płynął małym strumyczkiem w przeciwnym kierunku.
Przyjaciele leżącego postanowili olać jego egzystencjęc i z niezwykłą gracją, wyminęli go sprawnie, nie powodując żadnej reakcji młodszego.
