O benim içimde kalan son yaşama hevesimdi.
İçimdeki çocukların en delisiydi.
Bağımlı olmuştum gözlerine, sözlerine, ellerine.
Ruhumun cesedlerini yeniden ayaga kaldırandı.
O boş sokakların loş ışıklarında aklımı onla yediğim kişiydi.
Ama artık onsuz geçmeyen saniyelerim,yüzüme yumruklar atan dakikalarım ve her defasında öldüren saatlerim var.
Oysa kalbim aşk denen ipi sımsıkı tutmuştu ama artık o ipte koptu.
Kalemim yazmaz kalbim atmaz oldu.
Herşeye rağmen hala bağlıyım ona.
Şimdi bana sorunlu diyorlar evet sorunum sensen çok büyük sorunum var.
Hiçbir akıl doktorunun tedavi edemeyeceği kadar sorunlarim var.
ŞİMDİ SÖYLE SANA OLAN BAĞIMLILIĞIMDA KAÇ PROMÜL AŞK BULUNDU!!!!!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölenle Ölünüyormuş
Não Ficçãoinsanlar çok sever, sevddikleri kadarda üzülürler, üzülüncede ne diyeceklerini, duygularini nasıl ifade edeceklerini bilemez.Ben şimdi bu kitapta sizin diliniz olacağım...
