Bu hayatta insan hiç bir zaman umudu kaybetmemesi lazim. Bazen öyle bi zamanda karşına çıkar ki sevdiğin insan. Pişman olursun umudunu kaybettiğin için pes ettiğin için. Ben bunu öğrendim mücadele edeceksin peşinden kosacaksin ne kadar yorulursan yorul ne kadar yikilirsan yıkıl ama bırakma sevdiğini.
Yine sabah uyandığımda yine o sevdiğim insan gelmisti aklıma. Birden durakladim aklıma herşey geldi o da mı beni düşünüyor, benimi özledi. Yoksa başına birşey mi geldi. Aklın kurcalanir ama arayamazsın soramazsın ne olduğunu işte o zaman çaresiz kalırsın çünkü o sana demiştir ne olursa olsun beni arama. Hep için burkulur, huzunlenirsin,özlersin ama elinden birşey gelmez. Telefonu açarsın ekranda onun fotoğrafı ağlar gibi olursun. Bakarsın fotoğrafa eskiler gelir aklına gülersin. İçinden ne kadar mutluyduk ne kadar mutluydum yanında. Pişman olursun onu kaybettiğine keşke yanımda olsada sımsıkı sarılsam bir daha bırakmam onu dersin ama iş işten geçmiş olur.
