Chapter 7

28 0 0
                                    

Chapter 7

Andrew's POV

Dribble, dribble. Iwas. Then shoot!

"Whoa! Ang galing mo talaga andrew. Hindi ako nagkamaling ikaw ang napili ko agad bilang varsity. :))" sabi ni coach.

Alam ko naman na magaling ako eh. Di niyo na kailangan sabihin yun coach. -_____-

"Well, thank you coach. :)" sabi ko na lang.

"Okay! Enough practice. Pwede na kayong maligo. And our next practice will be on thursday May laban kasi kayo next saturday." sabi ni coach.

Nagsipuntahan na kami sa shower room at naligo.

While in the shower, I'll introduce myself.

I'm Mark Andrew De Vera. 14 years old. Turning 15 on September 5. My dad and mom is a businnessman/woman. Mom owns a fashion house while Dad is the owner of Universal airlines. I have a brother he's 7 years old.

That's all for now. -_____-

"Andrew! Una na kami. Tyaka may naghahanap pala sayo!" sabi nung kateam mate ko.

"Sige!" sagot ko.

May naghahanap sa akin? Sino naman kaya yun?

Nagbihis na ako at lumabas. Nakita ko siya. Ano naman kaya ang ginagawa nito dito. -O-

"Andrew. May sasabihin ako. " sabi niya

"Ano yun?" Sabi ko with my cold tone.

"Hmm. I know its awkward to tell you this. But I want you back andrew" sabi niya. Nagulat ako sa sinabi niya.

Pagkatapos ng ginawa niya sa akin. Tapos sasabihin niyang 'I want you back' WTF!

"Huh you really think that i will come back to you? Pagkatapos ng ginawa mo sa akin. Huh! You got the nerve to say that to me?! F*ck Ashley!" sabi ko.

"I didn't mean to hurt you. I needed to leave because if I didn't leave. My dad will surely hurt you. And I can't let dad do that to you. Because I love you." nagsimula na siyang umiyak

"Well you didn't say goodbye. Nalaman ko na lang na umalis ka nung pumunta ako sa bahay niyo para icelebrate ang anniversary natin. As I knock on your door, lumabas yung katulong niyo. She said that you left.

I was hurt that time. I almost kill myself. You left me all alone. I was calling you. But you're not answering me. After 1 year I've moved on.

It's over Ash. Sorry" sabi ko.

Naglalakad na ako palabas ng yakapin ako ni ash.

"Please Andrew don't leave me. Mahal na mahal kita." I can feel her tears pouring down to my shirt.

Unti unti kong tinatatanggal ang mga kamay niya.

"Bakit ba ayaw mo akong balikan. May iba ka na ba?" napatigil ako doon

Mahal pa rin kita ash kaya lang di ko kailanman mapapatawad yung ginawa mo sa akin.

Bago pa ako makasagot may biglang tumunog.

*I died in the frozen waves and the past comes back to life.

Fight fear for the selfish*

Nakita ko si Liezel. Nagtatago. Bat kaya to andito.

"Ahm. Sorry for the interruption. Sige alis na ako."

Lumalabas na siya ng may naisip akong bright idea. >:)

"Liezel, babe. Ang sweet mo naman, pumunta ka pa rito para lang sabay tayong pumasok" tawag ko sa kanya

Binigyan niya lang ako ng what-are-you-talking-about-look

"Siya ba andrew? Siya ba?!" sigaw niya sa akin

"Oo siya nga ash. Ashley meet my girlfriend. Liezel Tamayo."

Just a DreamTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon