2000 senesinin Kasım ayında açmışım gözlerimi dünyaya şanslı bir bebekmişim abisi ve ablası olan ailenin sevilen neşe kaynağı olmuşum hep, en azından bana öyle hissettirildi. Ama akrabalar yönünden hissedemedim bu duyguyu hiç dede sevgisi görmedim ben mesela ayrım yapardı amcamın oğluyla, kız olduğum için böyle oluyordu sanırım. Ben bu satırları samsunun bir mahallesinde akşama doğru yazıyorum sene 2017 koca kız oldum 17 yaşında genç bir kız. Kendi ayaklarımın üstünde durmayı öğrendim zor oldu ama hayatın acılarıyla da yüzleştim. Herkes bildiğim gibi masum değilmiş meğer bunu öğrendim.
Kendimi bildim bileli babamın yeri bende ayrıydı annemi de severim ama babam farklıydı bende. Peşinden hiç ayrılmazdım beraber gezer, oynardık arkadaş gibiydi bizimle ailenin en küçüğü olduğum için tüm sevgi bende toplanırdı.
İlk aşkım 8. Sınıfın son dönemi olmuştu farklı hisler duygular. Babamdan ve abimden başka bir erkeği de sevmiştim artık çocukluk tabi fazla sürmedi.
Ben ne kadar büyüdüysem dertlerim de o kadar büyüdü, belki annemin gözünde hala o minicik elleri olan ufak kızıyım ama bende büyüdüm artık. Doğruyu, yanlışı ayırt edebilecek yaştayım ne güzel bir yaş 17, ne 16 kadar küçüksün, ne 18 kadar sorumluluk sahibi.
