YENİ VAMPİR

Bölüm 13

Yazardan; tekrar merhaba canlarımm. Öncelikle hepinize çook teşekkürler her gün ailemize yeni kişiler katılıyor ve büyüyoruz. Canlarımmm🌼🌼
Medya; bell

-bell kızım sen.. Senn

-evet anne ben.

-vampir olduğunu biliyorsun dimii

-ne? Nasıl? Sen.. Nasıl ya?

-biliyorum canım

-pe-peki neden hiç anlatmadın annee

-yavrum yasak

-ne yasağı ya ne diyosun sen. Benim neler çektiğimi biliyo musun? Yanımda sadece tek bir kişi olmasını istiyordum o da sendin. Ama sende yanımda olmadın.

-bak yavrum gerçekten yasak. Sana anlatmak istedim. Söylemek istedim ama başıma neler gelirdi haberin var mı?

-ya bırak ya

Ağlayarak odama çıktım. Oturdum yatağıma. Ağlamam şiddetlenince odamda daha fazla durmak istemedim. Vampir hızını bile zorlayacak hızda koşmaya başladım. Daha doğrusu uçtum resmen. Greenwich 'in sınırından 1000 metre ileride bir uçurum vardı. Oraya gittim. Tam zamanında durmasaydım kim bilir neler olacaktı. Ölmeyi bırak parçalarımı bulamazlardı. Neyse durdum uçurumun en ucunda. Hâlâ ağlıyordum. Yüzüme sert rüzgar vuruyordu. Ve en az 900 metre yakınımda kimseler yoktu. Bağırsam da duyamazlardı. Bende öyle şansı kaçırır mıyım? Kimseye anlatmadığım daha doğrusu ANLATAMADIĞIM şeylerin hepsini içimden atacaktım artık. Son sesle bağırmaya başladım
-YETER AMA ARTIK YETER. BIKTIM BEN ANLIYOMUSUN DENİZ? BIKTIM BEN ANLIYOMUSUNUZ BENİ? NELER ÇEKİYORUM. ANNEM BİLDİĞİ HALDE, EN İHTİYACIM OLDUĞU ZAMANDA YANIMDA DEĞİLDİ ANLIYOMUSUN? HAYAT BENİ ZORLUYO. KALBİM DAYANMIYO. KENDİMİ YALNIZ HİSSESİYORUM. ZATEN YALNIZIM. ŞİMDİ DE O ÇOCUKLAR ÇIKTI BAŞIMA. BENDEN NE İSTİYOLAR. BEN KİMSEYE ZARAR VERMEYEN Bİ İNSANIM NEDEN BUNLAR BENİM BAŞIMA GELİYO TANRIM. OFFFF.

Ağlamam az da olsa hafiflemişti. Kendimi iyi hissetmeye başladım. Ve tekrar;
-TEŞEKKÜRLER BE DENİZ. TEŞEKKÜRLER. BENİ NE KADAR RAHATLATTIN. BUNDAN SONRA NE DERDİM OLURSA GELİP SENİNLE KONUŞACAĞIM. SÖZ. SENDE BENİ DİNLE AMA OLUR MU? ŞİMDİ GİTMEM GEREK DENİZ. HOŞÇAKAL

Yine son hızla eve gittim. Girdim odama. Gerçekten çok iyi gelmişti bu konuşma. Deniz ne güzel dert dinlermiş meğersem. İki dakika sonra annem odama girdi. Ben konuşmak istemedim. Sonra bi süre sessizlik oldu. Ama annem bu sessizliği bozdu.

-kızım! Lütfen konuşabilir miyiz?

..

-susma yavrum lütfen konuş benimle bak sana her şeyi anlatacağım.

-anlat. tamam. dinliyorum.

-tamam aşkım. Bak şimdi;
Biz vampiriz bell. Seninle ben. Baban aslında bizim düşmanımız. Yani o insan. Bizim düşmanlarımız insanlar ve kurt adamlar. Senin öğrenmene gelince; o yarasa beni de dönüştürmüştü. Yüz küsür yaşında bir yarasa annemi de dönüştürdü. Ve senin vampir olduğunu kurallara göre yarasa dan başka kimse söyleyemez. Söyleyenler anında anlaşılır. Ve öldürülür. Benim annem... Neyse onu sonra anlatacağım. Biz vampirler haftada bir kere kan içmeliyiz. Canımız haftada bir kere kan ister ve eğer biz o zaman kan ihtiyacımızı karşılamazsak enerjimiz tükenir ve kendimizden geçeriz. Vahşi bir yaratığa dönüşürüz ve nereye, neye zarar verdiğimizi bilmeden birsürü şey yaparız. Ama canın haftada bir kereden fazla kan isterse, kendine sahip çıkmalısın. Sen bunu öğreneceksin. Bunları öğrenmek için de bir eğitim alman gerekicek. Artı olarak biz acıyı en az derecede hissederiz. Biri tam dönüşen bir vampire zarar verirse; vurursa veya keskin bir alet ile saldırırsa, yani kısaca zarar verecek bir hareket yaparsa bizim canımız en az derecede acır. Yara açılır fakat 10 dakikaya kadar geçer gider. İzi bile kalmaz. Şimdilik bu kadar..

-peki ya büyükannem?

Gözleri doldu annemin. Bana belli etmek istemese de yavaş yavaş yaşlar döküldü gözlerinden. Anlatmaya başladı;

- kuzum benim bak bunu anlatınca daha iyi anlayacaksın beni. Büyükannen benim bu kadar acı çekmeme dayanamadı. Yarasa beni dönüştürmeden söyledi vampir olduğumu ve herşeyi anlattı. Saklamaya çalıştık annemle bunu yarasadan. Ama ben boşboğazlık edip bana anlatırken atladım ve bu böyle dimi dedim. O da anladı. Ve görevi yüzünden yarasa kralına anlatmak zorunda kaldı. Sabah uyandığımda büyükannen yoktu evde. Diğer sabah yatağında bulduk. Vicudu parçalanmıştı ve her yeri kan içindeydi. En kötüsü de vampir ısırığını açmışlardı. Ve büyükannen...

-tamam anne. Daha fazla anlatma

- tamam yavrum. Ha bide unutmadan söyleyeyim. Biz vampirler ısırığımız yani boynumuzdaki iz açılınca (eti koparıyorlar) ölürüz. Başka türlü ölemeyiz. Tamam mı canım?

-tamam annem.

Annem çıktı odamdan. Sonra içime bi his yetleşti. Anlatsa mıydım o çocukları? Tehlikede miydim acaba? Kafamı yedi bu sorular. Aklımda döndü durdu. Herkes yattıktan sonra acıktığımı hissettim. Ama yemek yapmaya üşeniyordum. Bende olan parayla pizza alacaktım. Sipariş ettim. Gelince annmler duymadan aldım pizzayı odama ve afiyetle yedim. Sonra uyku tutmadı. Annemin dediklerini aklımdan geçiriyordum. Sonra okul olduğu geldi aklıma ve yatmak zorunda kaldım. Uyuyamayınca anneme ait olan "uyku ilacından" aldım ve uyudum. Sabah okul vardı. Hem korkuyor hemde seviniyordum