City of Secrets {TYS19}

Κεφάλαιο 28

Τι ωραία που θα ήταν αν δεν έπρεπε να φύγω. Τι ωραία που θα ήταν αν περνούσαμε κάθε μέρα τόσο καλά όσα τις τελευταίες 20 μέρες. Διστυχως τώρα όλα ήταν διαφορετικά. Η ασθένεια είχε φτάσει στην τελική της φάση, το ίδιο και η κλωστή της ζωής μου. Ξυπνούσα με δύο υπέροχα χαμόγελα δίπλα μου. Τον Τζάκσον από τη μια πλευρά και την Αντζελιν απο την άλλη. Κοιμόμασταν όλοι μαζί πλέον για να κερδίσουμε όσο περισσότερο χρόνο γινόταν.

Ο Τζάκσον μπροστά μου φαινόταν καλά. Ωστοσο δεν ήταν λίγα τα βράδυα που τον καταλαβαινα να μένει ξύπνιος πάνω από το κεφάλι μου, να με χαϊδεύει, να χαμογελάει, να προσέχει αν αναπνέω. Δεν ήταν λίγες οι φορές που τον έβλεπα να ξεσπάει νομίζοντας πως κανένας δεν βλέπει. Και όντος δεν έβλεπε κανένας. Εγώ όμως μπορούσα να το αισθανθώ. Ενιωθα τον πόνο του, τη λύπη του, την απογοήτευση του και τέλος ενιωθα πως πιστευε ότι αυτός ήταν ο υπεύθυνος. Ίσως τελικά και να ήταν σε κάποιο σημείο αλλά δεν είχε σημασία. Αυτά συμβαίνουν σε κάθε ζευγάρι, αν και συνήθως δεν οδηγείται σε θάνατο η κατάσταση αυτή.

Οι μέρες κυλούσαν όμορφα, ήσυχα, χωρίς προβλήματα. Τελικά η ησυχία δεν κάνει πότε καλό. Τελικά όλα είναι ήρεμα όταν ο άνθρωπος φτάνει στο τέλος.

Ενώ πια ήμουν στο κρεβάτι ανήμπορη να περπατήσω, η Αντζελιν επαιζε διπλα μου. Κάποιες φορές πίστευα πως με κάποιον είχε επικοινωνία, σαν να μιλουσε με φάντασμα. Δεν είχαμε δει όμως ακόμη τι πλάσμα ήταν. Ίσως να μην κατάφερνα να το μάθω και πότε. Δεν ήθελα όμως να μπλεχτεί σε σκοτεινό σχέδιο του υποκόσμου του κόσμου μας. Ήθελα να ειναι όσο πιο ευτυχισμένη γίνεται. Ειχε μια ζωντανια, ενα φως, μια περίεργη θετική ενέργεια πάνω της. Κάτι τέτοιο θα την έβαζε σίγουρα σε μπελάδες. Αφού ήταν το παιδί ανάδοχος του θρόνου θα ήταν στόχος ενός ακόμη μεγαλύτερου κινδύνου.

Την τελευταία μου μέρα πια το ενιωθα. Ένιωθα τη γαλήνη, την ηρεμία.

-Αλινα έλα μια ακόμη προσπάθεια.
-Τζάκσον δεν ωφελεί.
-Σε παρακαλώ κάντο για μένα.
Δεν του έφερα αντίρρηση. Για ακόμη μια φορά ακούμπησα τα χείλη μου στο ποτήρι και ήπια το αίμα. Δεν χρειάστηκε να περιμένω. Αμέσως ο ογανισμος μου δεν το δέχτηκε και έκανα εμετό.
Ο Τζάκσον πηρε το ποτηρι και το λεταξε με δυναμη στον τοιχο, που έγινε χίλια θρύψαλα.

-Πήγαινε την Αντζελιν κάτω και έλα να μιλησουμε.
Ο Τζάκσον ακριβώς όπως του ζήτησα πήρε την μικρή και την πήγε στη Γιολάντα. Ήρθε ξανά στο δωμάτιο και εγώ τον αγκάλιασα ζεστά.