City of Secrets {TYS19}

Κεφάλαιο 12

Το πρωί ξύπνησα με ένα πόνο στην πλάτη. Όταν άνοιξα τα μάτια μου ο Τζάκσον κοιμόταν δίπλα μου. Γύρισε πλευρά και μου χάιδεψε τα μαλλιά.
-Πως εισαι σημερα μικρη βασίλισσα;
Σηκώθηκα από το κρεβάτι χωρίς να πω λεξη και παρατηρησα ότι από την πλάτη μου έσταζε αίμα.
-Τζάκσον γιατι αυτό δεν επουλωθηκε απο χθες;
Σηκώθηκε απότομα από το κρεβάτι και ήρθε να δει τις βαθιές γρατσουνιές που αυτή τη στιγμή κοσμούσαν την πλάτη μου.
-Αυτά έπρεπε να έχουν φύγει σε δευτερόλεπτα. Δεν ξέρω γιατί δεν επουλωνεσε...θα φωνάξω τη Γιολάντα.

Σε μερικά λεπτά η πορτα χτιπησε και ο Τζάκσον άνοιξε. Η Γιολάντα έκανε την εμφάνιση της μονη της αυτή τη φορά.
-Τι εγινε ρε παιδιά πρωί πρωι;
-Είχαμε κάποιες....έντονες στιγμές χθες το βράδυ και... (έδειξε την πλάτη μου.
-Μα τι στην ευχή της έκανες εδώ;
Ο Τζάκσον λατέβασε ντροπαλα το βλέμμα και είπε:
-Μας απορρόφησε η στιγμή!
-Τέλος πάντων, ο,τι έγινε έγινε το θέμα όμως είναι ότι οι πληγες έπρεπε να κλείσουν και δεν έκλεισαν.
-Γι αυτό σε φωνάξαμε εδώ τι έγινε και δεν επουλωνεται;

Η Γιολάντα γύρισε προς το μέρος μου.
-Αλινα πόσο καιρο έχεις να τραφεις;
Σκέφτηκα για λίγο και έπειτα απάντησα. Όντος είχα πολύ καιρό να τραφω.
-Πάνω από μια εβδομάδα.
-Δεν πρέπει να το αμελείς αυτό. Το σώμα σου σαν βρικολακας για να λειτουργεί σωστά και να μπορεί να σε κρατάει νέα και να σε θεραπεύει χρειάζεται ανθρώπινο αίμα. Μόλις τραφεις οι πληγές θα κλείσουν.
-Αν είναι έτσι θα την πάω στο κέντρο σήμερα κιόλας. (Είπε ο Τζάκσον αποφασιστικά)
Η Γιολάντα αποχώρησε και ο Τζάκσον ήρθε προς το μέρος μου. Με το ένα του χέρι στη μεση μου και το άλλο στο πρόσωπο μου έσκυψε και με φίλησε απαλά. Καμία σχέση με χθες το βράδυ δηλαδή.

Κατεβήκαμε για πρωινό. Ενώ ο Τζάκσον βγήκε να κάνει ένα τηλέφωνο ήρθε ο Χένρι.
-Καλημέρα! Καλά ήσουν καταπληκτική χθες! Όλοι έμειναν εντυπωσιασμένοι. Μέχρι και εγώ τρόμαξα στην αρχή! Μπράβο σου!
-Χαίρομαι που όλα πήγαν καλά! Σε ευχαριστώ πολύ!
-Λοιπόν πως κοιμηθηκατε χθες;
Χαμογέλασα λίγο ντροπαλά και του απάντησα.
-Ωραία και εντονα θα ελεγα!
-Αμάν! Ήρθατε σε επαφη;
-Εεε...Ναι.
-Α μάλιστα γι αυτό είσαι έτσι εσυ σήμερα. Και πως ήταν καλος;
-Ε να σου πω δεν θα σου τα λέω και όλα! (Και γελασα)
-Κατάλαβα κατάλαβα! (Γέλασε και εκείνος)
Εκείνη την ώρα ήρθε ο Τζάκσον.
Τζακσον: Γιατί γελάτε εσείς;
Αλινα: Απλά....να...έμαθε για χθες.
Τζακσον: Μην με παρεξηγείς ήταν καταλαθος αυτό που έγινε.
Χενρι : Ήταν καταλαθος που ήρθατε σε επαφη;
Τζάκσον: Όχι καταλαθος έγιναν οι πληγές.
Χενρι: Ποιες πληγες;
Τζάκσον:  Α δεν σου είπε ε;