(a/n: sorry for typos and wrong used of words, unedited pa po kasi iyan... ahm please vote /become a fan to promote the story... thanks a lot! Btw, sorry nga pala kung super crowded pagdating dito ah... ung tipong siksikan mga words, haha! Sa word kasi ako nagta-type and di ako mahilig sa maraming spaces, kasi i am used na matipid sa paggamit ng pages eh... hahah! please forgive me... hehe! )
Kaith Torrez
Another day na naman! Sana maging maganda ang araw ko ngayon… unlike kahapon! After ko magbihis dumeretso na ako sa dinning para mag-breakfast. Masarap ang inihanda nila manang… Bacon, egg, saka favorite kong Ceasar’s Salad… naabutan kong nakaupo na sila Tita, ako na lang pala ang wala. Nakita ko si Dad nagbabasa ng newspaper, si Tita naman nakaupo at ipinaghahain ako.
“Goodmorning!” masayang bati ko sa kanila habang naglalakad papunta sa upuan sa dining.
“Oh Hija… Good morning din! Kumain ka na… favorite mo yung breakfast.” Nagsmile ako sa kanya.
“Opo nga po eh… marami tuloy akong makakain.” Nagsmile ako! Mukhang magiging maganda araw ko ah.
“Edi better kung marami, haha! Breakfast is the most important meal di ba? Sige na umupo ka na diyan.” At umupo na nga ako…
“Anong gusto mo? I’m sure gusto mo ng Salad, pero do you like bacon and bread?” I was about to answer kaso…
“Malaki na yang pamangkin mo. She’s 17 she must stand on her own… just let her Ate. Ini-spoil mo yan…” hay…
“Sige na po Tita ako na lang…” tiningnan ko si Manang, “Ahm Manang, pakuha na lang po ng lalagyan”
“Para saan po Mam?” tanong niya sa akin.
“Paglalagyan ko po ng breakfast ko.” napatingin sa akin si Tita. Si Dad kahit ayaw pahalata, medyo sumilip siya sa binabasa niyang newspaper.
“Bakit? Di ka ba kakain dito?” tanong ni Tita. Mabuti na rin ito, para wala nang gulo at sigawang maganap.
“Di na po… sa sasakyan ko na lang po kakainin.” Iniabot na sa akin ni Manang yung pinapakuha ko sa kanya.
“Salamat po.” Kumuha na ako ng pagkain na gusto ko…
“Hija…” tiningnan ko na lang siya at nag-smile. Halata sa kanya na nag-aalala siya sa akin.
“Don’t worry, tita, I’m fine… maybe it’s better if I don’t eat here…” nagsmile na lang ako at naglakad paalis.
“Kaitherine! Lumalaking bastos ka hah!” narinig kong sinabi ni Dad yun. Lumalayo na nga ako eh.
“Di siya bastos… Kung tutuusin tama lang ginawa niya, kasi kung dito pa siya kakain baka masaktan mo pa siya! Palibhasa kasi di mo lang kasi kilala ang anak mo kaya ganyan ka tumingin sa pagkatao niya. Kelan mo ba bubuksan ang mga mata mo para makita mo ang dapat mong makita? Napakawalang kwenta mong ama! Yan-yan sandali lang” hinabol niya ako habang di pa ako nakakalayo.
“Oh Tita. Papasok na po ako ah.” Hinawakan niya yung braso ko.
“Teka lang, kumain ka muna.” Nagsmile ako sa kanya.
“Wag na po, sa sasakyan na lang po ako kakain…” hinawakan ni Tita yung pisngi ko…
“Pasensya ka na sa Dad mo ah…” tumango ako…
“Lagi naman po akong nagpapasensya sa kanya eh… thank you po sa pagtanggol sa kanya kanina ah” pinipigilan kong wag maiyak… mabuti pa at pumasok na ako.
“Ahm sige po alis na ko.” nagkiss na ako sa kanya at tumakbo papasok ng sasakyan.
Yun na nga, sa kotse na ako kumain, ang sarap pa naman ng breakfast, kaso di ako nakakain ng mabuti! Di ko na kasi napigilan yung pag-agos ng luha ko… Nakakainis kasi… hay…
BINABASA MO ANG
Misfortunes of Love (MOL)
Novela JuvenilSa isang relationship, parati na siguro kakambal ang LQ o pagtatalo hanggang sa magkakalabuan tapos magkakasiraan na at kung di na kayang maayos pa, worst na kapag humantong na ito sa break up. Pero minsan, may mga relationship na kung tutuusin, alm...
