De puberteit, wanneer ouders, je lichaam en de liefde moeilijk beginnen te doen. We praten met Jelmer - a.k.a. Sunnebril - over homo zijn en de taboe's er van, met Chantallegie over het schrijven van seksverhalen op Wattpad en met Emma de Beer over...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Jelmer is 16 jaar oud en woont in het oosten van het land. Op Wattpad is hij ook wel bekend onder het account Sunnebril, waarop hij voornamelijk verhalen met het thema 'homoseksualiteit' schrijft. Maar vandaag vertelt hij zijn verhaal. "Ik zie homoseksualiteit niet als een deel van mijn persoonlijkheid, ik ben gewoon wie ik ben."
Hoe lang weet je al dat je op jongens valt?
"Ik was dertien toen ik erachter kwam. Dat is best wel een poosje geleden, besef ik nu. Misschien wist ik onbewust al langer, want toen ik nog op de basisschool zat, lag het er volgens mij best wel dik bovenop. Ik was destijds best wel uitgesproken, dat ben ik nu minder, denk ik. Mijn ouders zeggen dat ze het altijd al wel geweten hebben en dat ze echt niet verbaasd waren toen ik het hen vertelde. Ik weet eigenlijk niet hoe ik er achter kwam, ik denk gewoon door de puberteit. In de puberteit gaat alles zich natuurlijk ontwikkelen en ik merkte al snel dat ik veel meer geïnteresseerd was in jongens dan in meisjes, dus ik gok dat het zich zo uitgewezen heeft."
Heb je het er moeilijk mee gehad toen je erachter kwam dat je homoseksueel bent?
"Ja, heel erg moeilijk. Ik heb er een heel jaar echt mee zitten stoeien en ik denk dat dat jaar ook de meest deprimerende periode in mijn leven is geweest. Ik kon het zelf gewoon moeilijk accepteren, want ja: heteroseksueel zijn schijnt de norm te zijn. Bovendien was ik in die periode ook nog eens een beetje gelovig, dus ging ik op internet speuren naar wat er in de bijbel over geschreven stond – en toen kwam ik alleen maar op negatieve dingen uit. Gelukkig hebben mijn ouders mij in dat jaar enorm ondersteund en heb ik ook geweldige assistentie van een psychologe gehad, waardoor ik de derde klas inging met een veel beter zelfgevoel. Ik geloof nu ook niet meer in god, omdat ik merkte dat het geloof het voor mij alleen maar moeilijker maakte. Ik wil hier niet mee zeggen dat als je homoseksueel bent religie meteen moet dumpen, want het is ook hartstikke goed mogelijk om anders geaard te zijn en te geloven. Het ligt er gewoon aan hoe jij je er voor opstelt!"
Hoe lang ben je al uit de kast en hoe ging dat?
Ik ben al drie jaar uit de kast, maar dat geldt alleen voor mijn familie. Ik ben pas driekwart jaar geleden voor de klas uit de kast gekomen. Letterlijk voor de klas. Vorig jaar in de meivakantie raakte ik namelijk wéér in een dipje, begon ik met het kijken van allemaal video's op YouTube waarin mensen uit de kast kwamen en heb ik in een impulsieve bui besloten om zo snel mogelijk uit de kast te komen. Ik heb kracht bij die woorden gezet en heb toen mijn mentor opgezocht om de kwestie uit te leggen. Hij was super meelevend en begreep het volledig, dus nog geen week of drie na de vakantie ben ik voor de klas uit de kast gekomen. Het voelde heel tegenstrijdig om te doen, want ik zag het als idioot om je geaardheid zo uit te leggen voor een groep mensen – en dat is het ook: het is ook idioot. Het is gewoon vreselijk dat je het in principe al moet doen. Want als je het niet doet, blijf je maar die vragen krijgen. Ben je nou wel echt hetero, Jelmer? Val je wel echt op meisjes? Ik ben heel blij dat ik uit de kast ben gekomen."
Wat vind je omgeving van je geaardheid?
"Mijn omgeving vind het helemaal oké. Niemand heeft er problemen mee, hoewel ik daar eerst wel een beetje bang voor was. Mijn familie in Gelderland is namelijk erg christelijk en ik was enorm bang dat mijn opa's en oma's het niet zouden accepteren. Maar dat hebben ze gelukkig wel gedaan en ze houden nog evenveel van me als voorheen, wat op zich ook wel prettig is. Mijn vrienden en vriendinnen reageerden allemaal ook heel positief en tot op de dag van vandaag heb ik er nog nooit problemen mee gehad. Jammer is het wel dat al mijn mannelijke vrienden wat afstandelijk zijn geworden – maar daar tegenover heb ik wel veel hechtere banden met mijn vriendinnen gekregen, waar ik geen problemen mee heb!"
Je schrijft ook verhalen over homoseksuele jongens, hoe kom je aan de inspiratie voor die boeken?
"Voornamelijk uit mijn eigen leven. In al mijn verhalen zitten gebeurtenissen verwerkt die enig verband houden met gebeurtenissen uit mijn eigen leven. Daarnaast komen de crushes van mijn hoofdpersonages vaak ook overeen met mijn eigen crushes, dus dat is ook wel een tikkeltje hilarisch. Daarnaast haal ik ook veel inspiratie uit films, muziekvideo's en boeken!"
Welke boodschap zou je willen meegeven aan jongeren die met hun geaardheid worstelen?
"Laat je geaardheid nooit onderdeel van je persoonlijkheid worden. Je bent gewoon wie je bent en je geaardheid is niet hetgeen wat je zou moeten vormen tot wie je bent. Dit is tenminste hoe ik erover denk! Wees dus gewoon wie je bent. Je hoeft je niet als een duidelijke homo te manifesteren door je te bedekken met glitters en regenbogen. Dat hoeft écht niet. Dan maak je van je homoseksualiteit je persoonlijkheid – en als je het aan mij vraagt, is dat niet de bedoeling. Tenzij het in je persoonlijkheid zit om je flamboyant als stereotype homoseksuele man te kleden. Dan mag het van mij best, hoewel ik er zelf absoluut niet van houd!"
