Harten & Ego's #2: Gekneusde harten & Verknoeide ego's

19. Stringbikini's en impotente ex-buurjongens

★

19. Stringbikini's en impotente ex-buurjongens

Dat zorgde ervoor dat er iets leek te klikken bij Sofie. In elk geval ging haar mond open en dicht alsof ze een vis was die naar lucht hapte. Daar moest het spreekwoord 'Als een vis op het droge' wel vandaan komen. Van een happende Sofie.

Aubrey trok een wenkbrauw op toen ik haar alleen maar aan kon kijken, te verbaasd om haar conclusie. Was ik nu schuldig? Had ik nu Nikolai's geheim verteld? Of was ze gewoon slimmer dan ik dacht en had ze een en een bij elkaar opgeteld? Of drie maal drie is vijf, zoals mijn jeugdheldin Pippi Langkous zou zingen.

'Homo?' herhaalde ze uiteindelijk. 'Maar die zijn allemaal hysterisch, wapperen de hele dag met hun handen en kunnen beter op hakken lopen dan ik.'

Aubrey rolde met haar ogen. 'Je weet dat David, meneer Van Hemsbergen, homo is, toch? En ik denk dat jij hem eruit rent met een race of stiletto's en dat hij geen idee heeft wat hij met foundation moet.'

'Echt?! Hij doet helemaal niet zo.' Sofie staarde haar verward aan. 'Vorig jaar heb ik nog een crush op hem gehad. Voor Ash natuurlijk, want ik kan niet op twee jongens tegelijkertijd verliefd zijn.'

'Jij hebt echt het standaard Geer en Goor-beeld voor je bij mannen die op mannen vallen. Niet bij jongens als Nikolai of David. Net als dat niet alle lesbische vrouwen kort haar hebben en geen ruk om kleding geven.' Aubrey's wangen waren rood geworden.

Ik fronste. Waarom maakte ze zich hier zo druk over? Was ze eigenlijk verliefd op Nikolai en had ik dat verpest voor haar nu? Had ik dat detail gemist?

'Dat zeg ik toch ook niet? Sorry dat ik alleen het standaardbeeld ken en niet de mannen die glitters net zo erg haten als hetero's. En sorry als ik je beledigd heb ofzo. En alle andere mensen. Weet ik veel.'

Met die woorden draaide ze zich om en beende weg.

Emma, Aubrey en ik keken elkaar aan. Sofie was degene met het temperament, de vulkaan die elk moment uit kon barsten. Aubrey was de persoon die er altijd voor zorgde dat we ergens te laat vertrokken en Emma hield de boel bij elkaar.

'Dus,' zei de laatste nu zachtjes, 'Ash heeft je gedumpt?' Emma hield er ook niet van om van het onderwerp af te wijken. 'Weet hij dat Nikolai geen concurrentie is?'

Ik schudde mijn hoofd. 'Ik heb hem moeten beloven het aan niemand te vertellen. Ook niet aan jullie.'

'Technisch gezien heb je het niet aan ons verteld, maar heb ik het geraden,' zei Aubrey. 'En misschien had ik niet zo tegen Sofie uit moeten vallen, maar met mijn broer enzo.' Aubrey's broer had een paar maanden geleden verteld dat hij een vriend had. Ik had gedacht dat het haar niet zoveel uitmaakte, maar misschien toch meer dan dat ze toe wilde geven.

'Sofie ziet soms alleen de stereotypes, de jongens op wie zo weinig mannen vallen.' Ze staarde naar haar nagels, terwijl ze sprak. 'En soms denk ik dat het in mijn DNA zit, dat ik misschien ook op vrouwen val.'

Ik sloeg een arm om haar heen. 'En wat dan nog? Je blijft Aubrey de Mole, mijn beste vriendin.' Emma sloeg haar andere arm om haar heen. 'Onze beste vriendin. Je moet alleen niet naar mijn tieten gluren, oké? Dat mag alleen Ash.' Bij die laatste woorden slikte ik. 'Mocht alleen Ash. Weet ik veel.'

'Serieus? Je bent nog botter dan die keukenmessen in jullie la, Road.' Aubrey trok een wenkbrauw op. 'Maar bedankt voor de steun. En je moet het Ash vertellen, dat het met Nikolai niets voorstelde.'

Ik slikte. Ik wist dat dat het beste was, maar ik schaamde me al zo omdat mijn vriendinnen het nu wisten. Waarom had ik Nikolai gezien? Als ik niets geweten had, dan had ik ook niets kunnen verklappen. Ik snapte ook niet waarom hij mij gevraagd had om dit geheim te houden. Iedereen die mij een beetje kende, wist dat ik ontzettend slecht was in dingen voor me te houden. Al was het alleen maar om advies te vragen aan mensen wat ik moest doen.

Maar Nikolai kende mij nauwelijks, had geen idee aan wie hij het gevraagd had.

Toen draaide ik mijn hoofd naar mijn vriendinnen en fluisterde: 'Jullie vertellen het toch niet door?'

De rest van de ochtend had ik andere lessen dan mijn vriendinnen. Wel een keer met Ash en Sebastian, maar die twee gingen achterin zitten. Ik liet me op een stoel vooraan vallen. Steeds als ik een berichtje kreeg, hoopte ik dat het van Ash is, maar het was steeds een van mijn vriendinnen. Of allemaal, als je de groepsapps meetelde.

Sofie was bijgedraaid, te lezen aan haar appjes, en tijdens de Scheikunde-les was ik vooral heel erg blij dat er een geluid-uit optie op mijn mobiel zat, want anders had ik het ding allang in mogen leveren.

Nikolai en zijn zus waren nergens te bekennen. Misschien was dat maar goed ook, want ik wist niet wat ik zou doen als ik hem zag. Of ik het uitschreeuwde en hem verweet dat hij mij in vertrouwen heeft genomen, of dat het mij niet kon schelen dat hij homo is en dat hij zich niet aan moest stellen.

Ash ontweek me en ik deed geen echte poging om hem te spreken. Hem kennende was het morgen weer over en ik hoopte dat dat ook deze keer het geval was.

Toen ik thuiskwam, lag mijn zus Lavender in een blauwe stringbikini in de tuin. We zagen haar nog maar zelden, want wij waren niet hip genoeg. Misschien kwam het ook omdat ik nooit mijn blote kont aan de hele wereld wilde laten zien zoals zij, dat ze me daarom een saaie trut vond.

'Leef je nog,' bromde ik, terwijl ik mijn fiets in de achtertuin gooide.

Mijn gezin was raar. Ik kon er helaas niets anders van maken. In een normale familie was er een vader, een moeder en een paar kinderen die helemaal een broer of zus van de ander waren. In mijn familie was bijna niemand iets heels van elkaar. Alleen Lavender en ik hadden dezelfde vader én moeder. En dat was bijzonder. Lincy en ik deelden onze genen met mam en Swan Lake en ik met Fred. Maar mijn oudste zus was sowieso raar.

'Nee,' kreeg ik als antwoord terug. 'Mijn vriendje heeft me nogal uitgewoond.'

'Geflambeerde bitterballen! Dat hoef ik niet te weten, hoor.' Ik trok mijn neus naar haar op. 'Je seksleven boeit me niet.'

Ze snoof en tilde haar hoofd op. 'Doe eens niet zo ontzettend preuts. Het is niet dat je nog een maagd bent, dus je hoeft er ook niet eentje te spelen. Of is ons kleine buurjongetje soms impotent?'

'Nooit geweten,' klonk toen de stem van Nikolai en ik kreunde zacht. Natuurlijk had hij dat net gehoord. Zijn donkere hoofd dook op boven de schutting. Een kreun ontsnapte uit mijn mond. 'En jij bent dokter, dat je dat weet?'

Het was duidelijk dat hij mijn zus in zich opnam, inclusief haar billen. Als ik het niet met eigen ogen gezien had, dan zou ik nooit geloofd hebben dat deze jongen op jongens viel. Ik hield mijn hoofd schuin. Of zou hij misschien biseksueel zijn en op jongens en meisjes vallen? Of mijn zus heeft gewoon een mooie kont.

Lavenders hoofd ging met een ruk naar mij toe en ze opende haar mond om iets te zeggen, maar zei niets.

'Je bedoelt onze ex-buurjongen. We hebben een nieuwe.' In theorie zou mijn zus dit weten. In de praktijk was het echter een ander verhaal en was ze het duidelijk vergeten. Toen knikte ik naar Nikolai die breed grijnsde.

'Aangenaam.'

Lavender schoof zonder zonnebril omhoog en liet het duidelijk merken dat ze hem bekeek, dat ze hem checkte. 'Ash was toch leuker.'

Gelukkig waren we allebei erg tactvol. Kuch.

Ik rolde met mijn ogen en toen liep ik naar binnen. Nikolai moest zichzelf maar redden. Ik had ervaren dat hij daar prima toe in staat was. Wat ik moest doen, was ook duidelijk, maar ik wist niet zeker of ik het wel zou kunnen. Ash bellen was misschien wel het moeilijkste dat ik ooit gedaan had, na het dumpen van zijn broer. Maar ik kon er niet onderuit, dat was onmogelijk.

Ik schopte net mijn schoenen uit toen ik me realiseerde dat ik niet wist waarom mijn zus hier was en ik schreeuwde naar buiten: 'Waarom ben je hier eigenlijk, Lavender? Wat kom je doen?'

Het antwoord kwam bijna direct: 'Bij jullie wonen!'