Şiir Defteri (Edip Cansever)

Acaba

Dönelim
Döndürsün bizi
Kalbin akıp giden bulutlara benzeyen sesi
Yağmursuz bir yağmura açılmış kapılardan
Ve akılda kalan bir yokuştan
Ve yanlız çocuklara özgü o sonsuz
Sinema koltuklarından ve çocuklardan
Dönelim. Dönelim mı biz ?
Gençlikten oralardan
Mutluluğu bir kabuk gibi saran mutsuzluklardan
Dönelimmi acıya, büyük acıya
Ve soralım mı acaba
En büyük yalnızlık insansan eğer
Bir kaya

Dalgalar yalarken onu
O batarken  kaskatı kalabalıklara
Ah , kalbin bulut bulut akan sesi!
Bütünüyle bir semte benziyor ruhi bey
Binlerce onbinlerce kendinin hep birden kımıldadığı
Kedilerden örülmüş bir semtte
Ve soğuk bir tuvalde yerini bulamamış
Renkler gibi
Soğuk ve ayakta tutan çelişkileri
Bir görünümden bir başka görünüme
Kolayca sıçranan
Herşeyin ama herşeyin çok distan farkedildigi

Eh Belkide bir satır fazlalığı yada bir satır eksikliği
Belkide genç bir şairden ödünç alınan.
Yürüyor mu yürümeyimi düşünüyor Ruhi bey
Düşünmesi daha mı sonra koyuluyor yola
Nereye gidecek, ama  nereye varacak sanki
Yoksa bir oyun tadımı buluyor bunda
Oyundan atılmaktan korkmayan bir oyuncu gibi bosvermiş de sanki oyunun kurallarına
Üstelik son bölümde perdenin kapanmasına . Azıcık vakit kalmış
Yada vakit var daha 
Ama ne çıkar gövdenin yazgiya başkaldırması mı
Ruhi beyin ,
Başkaldırmasımı yoksa
Vaktinden önce anlamanın şaşkınlığımı
Vaktinde anlamanın sevincimi
Yada biraz geç kalmanın
O gereksiz tedirginliğimi
Hangisi
Ama belki sonundayız tedirginliğin
En sonunda .