Belki Bir Gün Sende

BÖLÜM 2 / Önemsiz Sanılan Bir Karar

Üniversiteye 1 sene daha hazırlanma kararı aldığımı söyledim. Önce birazda olsa itiraz ettiler gitmemi istediler ama inatçı oldugum için gitmedim. Ama asıl olaylar burdan sonra başlıyor. Ben o üniversite gitmeye karar verseydim şuan derdimi anlatmak için yazdığım bu hikaye olmayacaktı bende derdimi nereye anlatsam diye wattpad i keşfedemiyecektim. Aslında ilk başlarda bu kararı önemsiz sanmıştım. O dönemlerde Babam madem 1 sene boştasın gir bi işe çalış belkide hiç okumassın hayatı öğrenmeye başla dedi (Ama ben o yaşıma kadar 12 farkli işte çalışmıştım. Otobanda su ve simit satmaktan başka broşür,garsonluk, su,fabrika gibi işlerde çalışıp hayatı zaten anlamıştım.) Bende evdekilere yük olmamak dershane paramı kendim ödemek için önce D&R da çalışmaya başladım. 2 ay sonra anlaşamadık ve isten çıktım. Bide bunu evdekilere açıklaması vardı tabi. Biraz boşta kaldıktan sonra hayatımın en kötü işine girdim. Düşünsenize 18 yaşındayım 12 saat gece/gündüz olmak üzere çalışıp bir yandan da üniversiteye hazırlanmak birde üstüne ehliyet almaya çalışmak hayatımın en kötü 2 ayı öyle geçti ama tabiki çoğu insanın yaşadığı hayattan biraz da olsa iyi. Çalışmaya 2 ay ara verdikten ve ygs yi atlattıktan sonra Lise arkadaşlarımın olduğu ve benim orda hayalet gibi gezindiğim gruba bir mesaj geldi mesaj birebir aynı böyle; (Beyler kalıcı iş arayan çalışacak adam arıyorum benim referansimla ise başlıyacak direk tanıdığı olan varmi direk sizler içinde geçerli.) O vakte kadar grupta hayalet olan ben(Ben mesela kanka.) dedim ama o sıra hiç düşünmemiştim o mağazada hayatımın Aşkı nı bulacağımı ve aylardan beridir onu aklımdan çıkaramayaçığımı. Sonrasında görüşmeye çağırdılar ve tabikide alındım işe ama yanıma liseden beri kardeş dediğim insanıda aldırdım orda imparatorluk kurmaya gelmişiz gibisinden ve 26 mart günü ilk iş gününe dershane bitiminden sonra kardeşim kadar sevdiğim insanla Bismillah deyip başladık.