Ben gidiyorum...
Değerini bilemedim yaşamanın.
Bile bile ellerimden kaymasını izledim yıllarca.
Aynı senin gibi oldu gidişi.
Sen kalbimi aldın,
O beynimi aldı giderken...
Biliyormusun ben unutmaya başladım herşeyi.
Ellerim uyuşmaya başladı.
Gözlerime sis perdesi iniyor.
Bir boşvermişlik hissi ki,
Alıyor başını gidiyor yaşam usul usul.
Şimdi bende gidiyorum.
Bilmediğim sokaklarda,
Hatıralarımda kalmış bir kaç anı parçasıyla beraber dolaşmaya.
Ben ölmeye gidiyorum...
İçim ölmüştü, ben hala ölmemiştim.
İçime kapandım, herşeyden vazgeçtim.
Değersiz minik minik gülüşmelerle kandırdım kendimi ve yaşamaktan çok uzaktım. Sürüne sürüne yaşattım bu hayatı kendime. Geriye "ölmek, ölebilmek" kalmıştı.
Ben payıma razı oldum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEN TARAFIM
PoetryŞiirler ölürde, şairler ölmezmi hiç.. bilinmeyen bir kalemden, unutulmaz şiirler. Şiir gibi büyülü bir hayatınız olması dileği ile... " Bir kere gerçekten vazgeçerseniz, sahteler size yol olur..." Alican ATEŞ
