Dla Ciebie Wszystko || Miraculum √

21. Głupia/dobra Akuma

Marinette

Nie chciałam jeszcze wracać do domu. Dlatego też, krążyłam po ulicach Paryża, z nadzieją że Czarny Kot wrócił do domu i mnie nie zobaczy. Jednak przeliczyłam się. Zobaczyłam go i on mnie. Zaczęłam uciekać. Chwycił mnie za nadgarstek. Odwróciłam się i napotkałam jego tęczówki. Intensywna zieleń. Cudowne.

-Dlaczego tak nagle uciekłaś? -spytał. Nie odpowiedziałam. Nie umiałam. Patrzyłam głęboko w jego oczy. On mi. Były takie cudowne... Nie! Co ty wygadujesz!? Kochasz Adriena! A może nie...? Nie! Na pewno go kochasz... Kota tylko lubisz. Zaczęliśmy się do siebie zbliżać.

Samuel

Właśnie skończyłem moją nową rzeźbę kobiety. Uważam że wyszła mi ślicznie. Szef będzie zadowolony.

-Co to ma być? Czy to goblin? I ty myślisz że szefowi się to spodoba? Pff! - Anka! Jak ja jej nienawidzę! Uważa się za najlepszą, ale jak próbuje wyrzeźbić człowieka to wychodzą zawijasy jakieś.

-Tak, tak właśnie myślę. I myślę że umiem o niebo lepiej od ciebie rzeźbić! - wszyscy w pobliżu spojrzeli się na nas, a dokładniej na mnie. Mina Anki na chwilę zrzedła, ale zaraz wróciła ta jej pewność siebie.

-Pff - powiedziała tylko, bo najwyraźniej panienkę zatkało i przeszła koło mnie defilując w tej swojej obleśnie obcisłej i krótkiej (tak że prawie jej bieliznę było widać!) spódniczce jednocześnie "niechcący" potrącając i wywracając moją rzeźbę. Popatrzyłem się na nią ze złością. Potem skupiłem się na mojej rzeźbie. Podniosłem ją i... Miała odłamaną dłoń! A tak się napracowałem! Argh! Zapłaci mi za to ta wredna lafirynda! Zapłaci! Schowałem twarz w dłonie i za zacząłem płakać.

Władca Ciem

-Ach... Czuję ten gniew! Kolejna zła dusza do mojej kolekcji! -wyciągnąłem dłoń przed siebie, na której usiadł biały motyl. Przykryłem go wolną dłonią i natychmiast ogarnęła go ciemna moc. Wypuścułem ciemnego już motyla w Paryż i rzekłem:

-Leć moja mała Akumo i zawładnij nim!

Samuel

Płakałem. Nagle usłyszałem trzepot skrzydeł. Podniosłem głowę i zobaczyłem ciemnego motyla. Gwałtownie odkoczyłem. Ale motyl nie podleciał do mnie tylko do mojej rzeźby. Wniknął w nią, a na mojej twarzy pojawił się wzór motyla. Usłyszałem głos.

-Rzeźbiarzu, jestem Władca Ciem. Dam ci moc zamieniania ludzi w posągi i podporządkowywaniu ich sobie oraz ożywiania wszystkich posągów w Paryżu! Ale w zamian musisz mi przynieść miracula Biedronki i Czarnego Kota. Zgadzasz się?

-Tak Władco Ciem - odpowiedziałem. Już wiedziałem kto będzie moją pierwszą ofiarą!
Przez moje ciało przeszła ciemna moc. Przejżałem się w lustrze obok. Na moim ciele był kostium koloru szarego i tego samego koloru maska. Mój młotek powiększył się i znalazł swoje miejsce w specjalnym "plecaku". Wyciągnąłem go i cisnąem pocikiem z niego w stronę mojej rzeźby, mówiąc "ożywienie". Moje dzieło zaczęło się ruszać i za chwilę było prawdziwym człowiekiem. Klęknęła przede mną i powiedziała:

-Do usług panie. - po jej słowach zaśmiałem się złowieszczo.

Marinette

Patrzyłam tak w oczy kota. Jeszcze trochę, a się pocałujemy! Wiedziałam że robię źle. Wiedziałam że zdraszam tym miłość do Adriena. Ale... Chciałam tego? Nie miałam pojęcia. Nie mogłam oderwać oczu od tych zielonych tęczówek... Nagle usłyszeliśmy huk i expresowo odskoczyliśmy od z siebie. Kolejna Akuma! Grrrr nienawidzę jej! A może kocham..? Będzie to... Dobra/zła Akuma. Ruszyliśmy z Kotem w stronę skąd dobiegł nas huk...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Poprawione 👮

Elooo oto nowy rozdział! Mam nadzieję że się podoba 😊
Gwizadka?
Komentarz?
Bye bye miły czytelniku!