➰TOPRAK➰
Allah'ım bu nasıl bi duygu böyle.Tamda babamla yeni barışmışken tamda yeni aile olmuşken bu kazada nerden çıkmıştı böyle.
Delirecek gibiydim sinirim,öfkem,kızgınlıgım,kahroluşum,üzüntüm hepsi bir aradaydı. Neden biz neden hep bizdik bu acılara göğüs geren ?neden.!Hastaneye gidesiye kadar hiç konuşmadım. Telefonla konuştuktan sonra arabayı Poyraz kullandı.O şekilde araba kullanamazdın zaten .
Acilin önüne geldigimizde hemen arabadan indim ve direk hastaneye daldım.Arıyordum ne arıyordun ki nerde olabilirlerdiki tabikide
MORK'taydılar. Arkamda çocuklar bagırıyorlardı ama resmen sagır olmuştum tek amacım onları görebilmekti.Hızlı bir şekilde asansöre yöneldim.asansörün gelmesini bekledim ve binip -2. kata indim .
Morkun kapısında iki görevli bekliyorlardı.
"Mustafa Kalvacızade ve Nermin Kalvacızade"dedim
"Bolu'da kaza geçirip vefatedenlermi" dedi görevlilerden biri
"Evet" dedim ve adam kapıyı açtı.
İçim bir anda yandı kavruldu sanki şuana kadar gözümden bir damla yaş bile gelmemişti ama gözümden aşagı iki damla göz yaşı süzüldü.Görevliler kapıyı açmış beni bekliyorlardı ama ben oldugum yerde dona kaşmış bi şekilde bekliyordum o anda gözümün önünden annem ve babamın acı tatlı halleri geçti.Rüzgar'ın yanımda duruşuyla kendime güç gelmişti sanki. İçeri girdim resmen buz gibiydi içim ürperdi annem ve babamın o buz gibi dolaplarda oldugunu tekrar düşününce daha bir tuaf oldum ve gözlerim kapandı yere yıgıldım...
➰DEMİR➰
Toprak'ı ilk kez böyle görüyorduk sanki deli olmuş kulakları duymuyor ve onları arıyordu.Onun bu haline bizde çok üzülmüştük özelliklede Nermin teyzeye ,teyze neki o bizim resmen olmayan annemizdi bizi hiç bir zaman Toprak 'tan ayırmazdı.Ama artık kader bizi ondan ayırmıştı.
Toprak'ı izleyerek bizde asansörle -2. Kata indik Toprak'ın rahat bırakacaktık çünkü acayip bir ruh hali içindeydi.Kapıyı görevliler açmışlardı ama Toprak donup kalmıştı böyle zamanlarda hep Rüzgar yardımcı olurdu.Toprak içeri girdi daha dolaplar açılmadan yere bayılmıştı.Hemen doktorlar başına toplandı ve onu odaya götürdüler.Doktor Toprak'ın sinirlerinin yıprandıgını ve biraz dinlenmesi gerektigi için onu uyutacaklarını söyledi.Hepimiz yıkılmıştık bir an önce eski hâlimize dönmek için herşeyi yapabilirdim.
Bu sırada küçüklügü unutmuştuk. Ceren, hala yoğun bakımdaydı.Onu uzaktan izlemeye başladım.Başı bembeyaz bezle sarılıydı.Koluda alçılıydı.Doktorun demesiyle geçici hafıza kaybı olabilirmiş.Ceren'i yeniden iyileştirmek hepimize düşmüştü ve anne babasının öldügünü söylemek en zor olab görevdi
