➰TOPRAK➰
Herşeye ragmen güçlü olmalıyım. Çünkü,kardeşimin ve çocukların her zaman yanında olmak zorundayım. Artık onlar benim. Bundan sonraki en degerli ailem onlarıda kaybedemem.
Ceren'in odasından çıktıktan sonra alt kata gittim. Çocuklarda arka bahçede havuzun önündeki masada biralarını yudumluyorlardı. Buz dolabından dört tane daha alıp bende onların yanına gittim. Şişeleri daha bitmemişti ama elimdekileride hemen kapıştılar.
Gözlerim bir anda yukarıdaki odanın camına takıldı lamba kapatılmıştı. Sanırım Ceren uyumaya karar verdi.
"Toprak yarın cenazeleri getiriyolar"dedi Poyraz
"Çok bile durdular orada "dedi Rüzgar
"Aynen bayağı orda durdular"dedim sıkıntıyla
"Peki Ceren nasıl "dedi Demir
"İyi uyudu sanırım"dedim
"Abi Dedemenlerden neden kaçtık ki"dedi Tekrar Demir soru dolu gözlerle
"Olum yanımızda Ceren varken ne yapmamızı bekliyorsun ki. Zaten kıZın durumu ortada güveninimi sarssaydık?"dedim
"Haklısın abi "dedi Rüzgar
"Peki ozaman şu cenaze işlerimiz bitsin hemen ihale ile ilgilenelim "dedim ve yavaşça masadan kalktım.
"Size iyi geceler ben yatıyorum yorgunum "diyerek odama çıktım.
Kendimi sanki boşlukta hissediyordum. Soguk bir yerde sanki. Yapayalnız kimse yok gibi. Yatagın üzerine uzandım. Annemin sevgi ,şevkat dolu gözleri sardı bir anda içimi. Babam. Bilmiyorum ,anlayamıyordum senin o hallerini neden böyleydinki. Kime sinirliydin. Neye öfkeliydin hiç bir şey bilmiyordum.Ama tamda yeni baba ve ogul gibi olacaktık neden böyle birşey olmuştuki.
Aklıma birden Ayşe hatun geldi hemen kalkıp telefonu aldım
"Alo"dedi ince bir ses
"Nasılsın hatun"dedim
"Nasıl oluyum evladım "dedi
"Anlıyorum hatun"dedim
"Siz nasılsınız Ceren'im nasıl "dedi
"Hafızasını kaybetti be hatun sana ihtiyacım var bir dala tutunmam lazım"dedim
"Tamam yavrum bana düşen görev neyse hemen yapmaya hazırım"dedi
"Hayır bişey yapmanı istemiyorun sadece... manevi güce ihtiyacım var "dedim
"Yavrummm benimmm"dedi
"Hazırlanda seni alıyım hatunum "dedim
"Tamam yavrum "dedi ve telefonu kapattı
Üzerime bişey geçirip evden çıktım direk arabaya atlayıp dogru eski eve ,eski ev diyorum çünkü anılarımın ,acılarımın çocuklugumun,hayatımın bi bölümünü geçirdigim eski yer ....
Sokaga girince biraz yavaşladım sanki her geçtigim yerde annem ve babam da ordan geçiyomuş hissini hissettim. En sonunda evin önüne geldim bu seferde gözümün önünden çocuklugum akıp gitti resmen duygu karışımı yaşıyordum. Sonra kafam da bir anı belirdi. Artık ikiside yoktu ve benim çarçabuk toplanıp güçlü olmam gerekiyordu.
Kapıyı çaldım biraz bekledim ve Ayşe hatun kapıyı açtı
"Yavrummm"dedi aglayarak
Şuana kadar bukadar kötü olmamıştım ve Ayşe hatuna teslim olmuş gibi bende iyice kendimi bırakmıştım sadece aglıyordum.
"Gittiler artıl olmayacaklar hayatımın geri kalanında "dedim
"yavrum canım benim kader böyleymiş elden ne gelir"dedi
"Aynen yapamadım birşey sadece çaresizce bekledim hatun "dedim sert bi sözle
"Allah böyle taktir etmiş evlatcıgın "dedi bana sarılarak
"Hadi çıkalım hatun "dedim
"İçerden çantamı alayım da geleyim "dedi
İçeri giremedim tabi bu duygu selinden biran önce kurtulmam gerekiyordu. İçeri girersen daha da kötü olabilirdim.
"Hadi evlatcıgım götür beni Ceren'ime" dedi ve çıktık evden.
Arabada nerdeyse hiç konuşmadık tabi oda bişey dememişti hep böyle zamanlarda böyle yapardı insanların üstüne gitmezdi. İyide bir fikir bence.
Eve geldigimizde kimse gözükmüyordu sanırım çocuklarda uyuyordu. Ayşe hatunu odasına götürdükten sonra bende odama gidip uyumaya çalıştım...
