➰DEMİR➰
Odadan o cümleyi duyduktan sonra direk çıktım. Hastane yemeklerini bende pek sevmezdim. O yüzden aklıma ilk geleni yaptım ve odadan çıkıp bir şarküteri aramaya koyuldum.
En sonunda bir şarküteri bulmuştum.İçeri resmen daldım ve koluma bir sepet geçirdim. Elime ne geldiyse sepete doldurdum ve güzelce onları servis edilmiş bir şekilde tabaklara koymasını istedim.Direk arabaya binerek hastaneye yöneldim.
İçeri girdigimde tabletten bişeylere bakıyordu. İçimden de kahvaltı gelmemiştir inşallah diye dua ediyordum.
Beni gördügünde artık ilk günkü endişesi yoktu yüzünde sanki bana daha çok ısınıyormuş gibi gelmişti. Buda mutlu olmamı sağlıyordu.
Masayı alıp yatagın üstünden geçirdim ve servis tabaklarına koydurdugum kahvaltı tabaklarını masaya dizdim. Şaşkınlıkla beni izliyordu.Yemesini söyledim ve yemeye başladı taki bişey eksik diyesiye kadar. Aklıma hiç gelmemişti çay. Genelde kahvaltısını çaysız geçirmezdi ve hemen gidip hem ona hemde kendime çay aldım.
Ceren kahvaltısını yaparken bende dışarıyı izlemeye başladım. Birden farkettimki Ceren'i izliyormuşum. İçiri giren Toprak'la birden toparlandım.
Adını koyamadıgım duygu karışımı beni delirtecek gibi oluyordu. Özelliklede bana bakan bal rengi gözlerini gördügüm zaman.
➰CEREN➰
Arabada son sürat evimize gidiyorduk. Ama ben merakla evimizin nasıl bir yer oldugunu merak ediyordum. Hatırlayamamak çok sinir bozucu bir durumdu. Yolda birkaç mola verdikten sonra gene yol devam ettik.
İşte en sonunda eve gelmiştik. Yaklaşık evin 1 km'sine kadar gözü dolduracak şekilde korumalar vardı. Biran korktum ama Rüzgar'ın açıklamasıyla biraz daha rahatladım. Evin bahçesi bayağı büyüktü ve evin arka tarafında bir havuz vardı sanırım buradan öyle gözüküyodu. İki kaylı villa tarzı hoş bir evdi.
İçeri girdik ve abim beni merdivenlerden yukarı dogru yönlendirdi. Koridorun en sonundaki odadan içeri girdik.
"Artık burası senin odan canım"dedi
"Daha önce ben burda kalmıyormuydum"dedim şaşkınca
"Hayır canım "dedi abim
Şaşırmıştım ben daha önce nerde kalıyordum ki
"Nasıl yani "dedim
"Aslında ben burda kalıyordum yani bu evde"dedi
"Biz nerdeydik acaba"dedim
"Sen ,annem,babam beraber kalıyordunuz sadece ben burda çocuklarla beraber kalıyordum siz bazen gelir giderdiniz buraya"dedi
"Peki neden şimdi orda kalmıyoruz"dedim
"Anıların tekrar canlanmaması için çünkü babam"dedi yüzündende belliydi kötü oldu.
"Noldu babama"dedim
"Ya nasıl anlatsam farklı bir kişiligi vardı "dedi
"Abi nasıl bir kişiydi hatırlamıyorum ama seni kırmış olabilir fakat o bizim babamız degilmiydi"dedim
"İşte bende o yüzden ayrı oturuyordum kimsenin kalbi kırılmasın diye "dedi ve ekledi
"Merak etme herşeyi hatırlayacaksın"diyerek odadan çıktı.
Abimin neden ayrı bir yerde oturmasını her ne kadar idrak edemesemde hafızam geri geldiginde her şeyi hatırlayacaktım.
Bu düşünceleri kafamdan attıktan sonra odaya biraz göz gezdirdim. Mobilyaların renkleri pek hoşuma gitmemişti.Bu odayı kendime göre ayarlamak istegi dogdu biranda. Acaba eski ben nasıl bir insandı,nelerden hoşlanırdı,neler yapmaktan zevk duyardı,en sevdigi renk neydi ,sevgilisi varmıydı,varsa nasıl birisiydi. Herşeyi ama herşeyi hatırlamak istiyorum acısıyla tatlısıyla hatırlamak istiyorum.
