Legends Of The Drowned

Chapter 12

Nakadukdok ang mukha ko sa nakatupi kong mga tuhod at doon tahimik na umiiyak. Hindi pa rin ako makapaniwalang naisuko ko na ang virnity ko at mas lalong hindi ako makapaniwalang sa taong pilit ko pang iniiwasan ko iyon naisuko.

Sumikip ang dibdib ko. Nawala na lahat ang pinaghirapan ko, lahat ng pagiwas ko sa kanya ay nawalan na ng saysay. How can i be so reckless?!

Naisip ko si Laurent. Paano ko na mapapatunayan sa kanya ngay0n na nagbago na ako, na hindi na ako ang dating Levine. Paano na lahat ng pangarap ko para sa amin?

Tuloy tuloy ang pagagos ng luha sa aking pisngi. Kinagat ko ang aking labi para iwasan ang paghikbi nang lumubog ang gilid ng kama kasabay ng pagpulupot ng braso sa aking bewang.

"I'm sorry." bulong niya sa aking tainga. Hindi ko na napigilan ang malakas na paghikbi.

"I'm sorry, Levine... For scarring you. But i am not sorry of what happened last night. Hinding hindi ko pinagsisihan ang pagpasok ng unit mo, ang nanyari sa atin. Hindi kailanman.." he kiss me in my forehead and pull me closer to him.

"How's Laurent, Levine? Pagkatapos ng paghihiwalay niyo ay hindi ko na siya masyadong nakikita?" tan0ng ni daddy isang araw nang tinawagan niya ako para sa family dinner namin.

Tumikhim ako at binaba ang kubyertos na hawak.

"He's fine, dad." tipid kong sagot at kinuha ang wine glass at uminom doon.

I dont think kailangan niya pang malaman ang tungkol sa naging paguusap namin noong nakaraan. And besides, hindi naman kami magkakausap kung hindi dahil sa binagsak kong subject. I don't want to dissapoint them again.

Iniisip nilang nagbago na ako dahil maaari na akong balikan ni Laurent. Ayokong gumuho ang pag asa nilang iyon dahil kahit ako man ay umaasa pa rin. But at the back of my mind keeps on reminding me what i have done back there.

"How's your school? I hope you're doing good?" tumaas ang kilay ni daddy. Nagbara ang lalamunan ko sa tanong niyang iyon, ngunit hindi pa man ako nakakasagot ay may kasun0d na namang tan0ng.

"I'm expecting you to be with Laurent again anytime soon, Levine. Ayoko ng patagalin pa ang engagement niyo. Six months is enough. Levine, show him that your responsible and mature enough to be his wife." dad said firmly. He then take a sip on his wine at nagpunas ng kanyang bibig gamit ang table napkin.

"Dad.." nanginig ang labi ko.

Hindi ko alam kung para saan ang pagmamakaawang iyon. Mahal si ko Laurent, alright. But now i'm hesitating if  my love for him is enough! I just lose my virginity just like that without thinking about what would he feel about it! I'm not a virgin anymore. Ano nalang ang sasabihin niya sa akin.

From time immemorial, a woman's virginity has been seen as one of the most prized possessions and a certain respect.

Kaya mahalaga iyon para sa akin! I only saved myself for the man i trully loved. And that is Laurent and not Devo! Not definetely to a savage man!

Nilingon ko si mommy na mapupungay ang mga matang nakatingin sa akin.

"Mom.." she caress my face.

"I know you waited long for this, Honey. The wait is long overdue. Marry him, anak."

Hindi ko alam kung paano natapos ang dinner namin nang gabing iyon. Basta naalala ko na nagpaalam sila sa akin dahil may flight pa sila patungong Hong kong, the rest is i dont kn0w.

Kahit kinabukasan sa school ay lutang ang pakiramdam ko. Iniisip ko lahat ng posibilidad na mangyayari kapag nalaman nilang naiwala ko na ang aking virginity. Hindi ako nagpapakabirhen o nagmamalinis.