Περπατούσε στους διαδρόμους με το κεφάλι σκηφτό και τα χέρια στις τσέπες. Όλοι γύρω της μιλούσαν, γελούσαν, έτρεχαν, όμως αυτή πήγαινε με τον δικό της ρυθμό. Τα πάντα γύρω της έμοιαζαν βουβά και το μόνο που μπορούσε να ακούσει ήταν οι σκέψεις της. Σήκωσε το κεφάλι της μόνο όταν βγήκε έξω κι αυτό για να χαιρετίσει μια φίλη. Ύστερα ξαναχαθηκε στο χάος των σκέψεων της. Άναψε ένα τσιγάρο, με την ελπίδα πως η στεναχώρια και το βάρος της ημέρας θα χαθούν. Ρουφούσε κάθε φορά τον καπνό με πάθος και τον ένιωθε να γεμίζει τα πνευμόνια της. "Λένε πως η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, έτσι δεν είναι;", σκέφτηκε. Χαμογελώντας ελαφρά, και με μάτια νωχελικα συνέχισε να κάνει το τσιγάρο της.
YOU ARE READING
"Μικρές Ιστορίες"
Short StoryΜικρές ιστορίες που γράφω κυρίως μέσα στο μάθημα, εμπνευσμένες απο την ζωή οποίες έχουν ένα νόημα παραπάνω. Kάτι σαν ταξίδι στο μυαλό μου και τις σκέψεις μου. Μπορεί να φαίνονται πολλά τα κεφαλαία αλλά οι ιστοριες είναι μικρές, όχι χρονοβόρες. Ελπίζ...
