Κι αν με ρωτήσεις τι θέλω πιο πολυ, θα σου πω μια λέξη. Μια λέξη, έξι γράμματα, που όμως έχουν τόσο σημασία για εμένα. «Ησυχία». Θέλω επιτέλους λίγη ησυχία. Θέλω το μυαλό μου να σκάσει, και τα άγχη μου να χαθούν. Θελω να σταματήσει να δουλεύει σαν τρελό, σαν παρανοϊκό. Θέλω να σταματήσει να υπεραναλύει τα πάντα. Θέλω να ζήσω ξένοιαστη καταλαβαίνεις; Δεν θέλω να τα χαλάω όλα πριν αρχίσουν, δεν θέλω να φοβάμαι τα πάντα. Θέλω να ζήσω ελεύθερη, γεμάτη ενέργεια και όρεξη για περιπέτεια σαν παιδί. Να αγαπήσω ως εκεί που δεν πάει και να γελάσω μέχρι να σκάσω! Κουράστηκα να είμαι παγιδευμένη στο ίδιο μου το σώμα και το μυαλό. Θέλω να νιώσω ευτυχισμένη, χωρίς επιπτώσεις ύστερα. Απλά θέλω να ζήσω σαν έφηβη. Με όρεξη για ζωή και σπίθες στα μάτια. Να ζήσω, να κάνω αναμνήσεις, μόνη μου, με φίλους, με έρωτες. Απλά θέλω να ζήσω λίγο. Μεγάλωσα... και ακόμα δεν έχω ζήσει τίποτα.
-Τ-
YOU ARE READING
"Μικρές Ιστορίες"
Short StoryΜικρές ιστορίες που γράφω κυρίως μέσα στο μάθημα, εμπνευσμένες απο την ζωή οποίες έχουν ένα νόημα παραπάνω. Kάτι σαν ταξίδι στο μυαλό μου και τις σκέψεις μου. Μπορεί να φαίνονται πολλά τα κεφαλαία αλλά οι ιστοριες είναι μικρές, όχι χρονοβόρες. Ελπίζ...
