Και στο τέλος τι ζητάει ο καθένας; Τον δικό του παράδεισο. Μετά από μια ζωή όλο προβλήματα και ζόρια, ο καθένας αξίζει να τον έχει. Τον δικαιούται. Μετά από άπειρα κουρασμένα πρωινά και στενάχωρα βράδια, μέρες γεμάτες με τρέξιμο, δουλειά και σκοτούρες. Αφότου ο άνθρωπος κατέληξε να ζει για να δουλεύει και όχι να δουλεύει για να ζει. Και πάντα συνοδοιπόρος του το άγχος και η στεναχώρια. Θα τα καταφέρει; Δεν θα τα καταφέρει; Και όλα αυτά που σχεδίασε; Θα μπορέσει να τα υλοποιήσει; Από μέσα τους, όλοι ζουν με την ελπίδα πως κάποια στιγμή, μετά από όλα αυτά, θα καταφέρουν να βρουν την ευτυχία. Δεν είναι κακό να ελπίζουμε. Μακάρι τα πράγματα να φτιάξουν. Μακάρι ο άνθρωπος να αρχίζει να ζει και πάλι, να γίνει "άνθρωπος", με όλην την έννοια της λέξης. Δεν πείραζει, ας συνεχίσουμε. Έξαλλου, η ελπίδα λένε, πεθαίνει πάντα τελευταία.
KAMU SEDANG MEMBACA
"Μικρές Ιστορίες"
Cerita PendekΜικρές ιστορίες που γράφω κυρίως μέσα στο μάθημα, εμπνευσμένες απο την ζωή οποίες έχουν ένα νόημα παραπάνω. Kάτι σαν ταξίδι στο μυαλό μου και τις σκέψεις μου. Μπορεί να φαίνονται πολλά τα κεφαλαία αλλά οι ιστοριες είναι μικρές, όχι χρονοβόρες. Ελπίζ...
