Sabah zor kalmıştım yatağımdan.Okula gidiyorum yada timharanaye deliricektim okulda.Öğlen molasina çıktığımızda arkadaşlar gel bir değişiklik olur dedi çarşı içine gidelim dediler e bizde mecburduk gittik.Bir donerciye girdik.Oturuyoruz başka okulun öğrencileri girdiler içeriye. Birine baktım ki işte oydu.Bu beni bu hallere düşüren kızdı benim cennetim yerine cehennemim olan kızdı. Ben onu tanışmıştım ama o beni tanımamıştı.Bu benim için bir şanstı.Sipariş verirken yanyanaydık hep buraya mı gelirsiniz diye sordum o da evet dedi ve bana uzun uzun baktıktan sonra güldü ve arkadaşlarının yanına gitti.Yemeğimi yerken hep ona baktım ondan gözlerimi 1 saniye bile olsun ayırmadım.Oda bana öylece bakmaya devam etti.Onlarla beraber kalktım.Ona ismini sordum biraz çekingendi galiba cevap vermedi arkadaşlarından biri isminin melike olduğunu söyledi. Aslında biliyordum.Onlarda bana ismimi sordu benimkide Ahmet dedi.Arkamdan konuşur gibiydiler ne yakışıklı ne tatlı çocuk falan dediler ama benim hiç bir şey umrumda değildi sadece melike umrumdaydı aklımdan bir türlü çıkmıyordu. Bana seni bir yerden tanıyorum daha önce tanışmış miydik diye sordu bende bilerekten hayır dedim çünkü zamanı vardı. Gerçekleri soylicektim ama beklemeliydim.Biraz daha sadece biraz daha...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sol Yanım
HumorBir aşığın kendi ağzından çıkan kendi kaleminden yazılan hayat öyküsü acı yaşamı...