Chapter 13:
JANE's POV.
Nagising ako sa di pamilyar na kwarto.
Takot at pangamba ang agad na naramdaman ko.
Unti-unting nanumbalik ang mga alaala na nangyari kagabi...
Napatingin ako sa hubad 'kong katawan...
I was raped...
Paulit ulit na sigaw ng isip ko. Halos mabaliw ako sa tinatakbo ng isip ko.
Napalundag ako sa gulat. Nanginig ang buong katawan ko sa takot ng bumukas ang pinto at iniluwa nito ang isang matangkad at machong pangangatawan ng lalaki.
"Hey." He said while staring at me.
"B-bakit..." Nahirapan akong magsalita, dahil sa panginginig ng ibabang labi ko. Natatakot ako na sa maling salitang mabitawan ko ay sasaktan nya muli ako.
"You want to eat first?"
"N-no! Just let me out of this hell!"
Natigilan ito. Tinitigan nya ako sa mga mata ko na agad ko namang iniwasan.
"Okay?"
Agad akong napatingin sa kanya. Nakita ko ang ngisi na gumuhit sa labi nito.
"Let me think of that."
Lumabas muli ito. At nang makabalik may dala na itong pagkain.
"B-bakit mo ginagawa sakin 'to..."
"Just to save you."
Natawa ako sa sagot nito.
"Save me? Ganito pala klase ng pagtulong mo. Ang mang-rape!"
"No. I don't raped you. I already pay for your services. And besides, kusa kang pumunta rito sa condo ko. Is it rape to you?" Nangingiti pang sabi nito.
Tama sya. Kusa akong pumunta dito pero umatras ako. Nagbago ang isip ko kaya rape pa rin iyon!
"I change my mind! Pinwersa mo pa rin ako! Papanagutin kita sa mga ginawa mo sakin!"
"Yeah. Don't worry, pananagutan kita." Nakangising sagot nito.
"Gago! Ipapakulong kita!"
Tumaas ang kanang kilay nito. "Watch your words woman."
Napahalukipkip na lang ako. 'Di ko matatanggi na natatakot pa rin ako sa kanya.
Lalaki pa rin sya at babae ako. Mas malakas sya sakin. At base sa mga nangyari kagabi, maaring gawin nya ulit ang pananakit sa akin.
"Uuwi na ako."
Akmang tatayo ako ng pigilan nya ang kamay ko.
"No. Stay here."
Tumayo ito at lumabas na ng kwarto.
Narinig ko ang mahinang paglock ng pinto.
Kinulong nya ako dito?!
Agad akong tumakbo palapit sa pinto at kinalampag ito.
"Hoy lalaki! Palabasin mo ako dito?!"
Wala na akong naririnig sa labas. Malamang na iniwan na ako nito.
Inis na napaupo na lang ako sa harap ng pinto.
Hindi ko alam kung anong kamalasan ang nangyayari sa akin ngayon pero grabe naman 'to!
Bakit nya ginagawa sakin 'to. Sino ba sya? Hindi ko sya kilala!
Napayuko na lang ako habang yakap ang sariling tuhod. Di ko maiwasan na hindi umiyak...
Karma na ba sakin 'to? Masama bang maghangad ng malaking pera! Pinaghirapan ko naman kunin 'to ah?! Sa maruming paraan nga lang...
Naisip ko ang lalaki.
Natatakot pa rin ako. Kahit kapreskuhan lang pinapakita nya,may side pa rin sa kanya na tataasan ka ng balahibo sa katawan dahil sa mga ikikilos nya..
Napatingin ako sa labas ng bintana... Gabi na pala.
Naramdaman ko na naman ang pagkalam ng sikmura ko.
Ayoko kumain. Gusto ko makalabas na dito...
Naalimpungatan ako ng biglang bumukas ang pinto.
Sa kakahintay ko na bumulik ang ang lalaki ay hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.
"Hindi mo kinain 'to? Nak nang!"
Napatingin ako sa lalaking pumasok. Ganun na lang ang saya ko nang makita ito.
"Sir Sef!"
Agad akong tumayo at niyakap ito.
"Sir! Thank you! Please help me."
Napaiyak ako habang di pa rin bumibitiw sa yakap nito.
"Okay."
Agad akong kumalas dito. "Salamat po!"
"O-oo." Sagot nito habang nakatingin sa taas ang mata.
"Sir?"
"Oh?"
"Ilabas nyo na po ako dito!" Naeexcite na sabi ko dito. Niyakap ko ulit sya na ikinaiwas nito.
"Not again!"
Nagtaka ako sa mga kinikilos nito. Bakit ba sya nakapikit?
"Get dress first, please."
Napatingin ako sa sarili ko.
God! Nakahubad nga pala ako!
Tarantang kinuha ko ang kumot at ibinalotsa katawan ko.
"Sorry..." Nahihiyang sabi ko dito.
Hindi ko kasi makita mga damit ko. Hindi ko alam kung nasan na...
"Ayos lang. Sige kumain kana muna."
Akmang lalabas na ito nang pigilan ko sya.
"Teka, ilabas nyo na lang po ako dito."
Napatingin ito sa kamay ko na nakahawak sa braso nya.
"Kumain kana." Tipid na sagot nito. Inalis nya ang kamay ko sa braso niya at naglakad na palabas ng pinto.
Narinig ko sa pangalawang pagkakataon ang paglock ng pinto.
Nanatili akong nakatayo sa harap ng pinto.
Halos di ko namalayan ang pagpatak ng luha ko.
"Bakit 'di ko nga ba agad naisip na kasabwat sya dito."
×××××××
Eto na ho mamen. (Philipia Johanne) nays.
'Di ako marunong mag dedicate. Lol pang fame lang 'yon. Ehehehe.
